Byrjun

Já maður minn brjóstgóður, ég er sloppinn úr greipum hins skapstygga dróttins Welling hins breska sem var heldur farinn að vora. Ansi gott að geta kælt sig aðeins niður í rigningu og slagviðri, aldrei lent í eins lélegri lendingu.


Allavega kominn heim eftir ansi gott páskaævintýri sem var í boði London og Baugs. Stuðmenn í fantafínu stuði í Royal Albert Hall, fylltu ekki slotið alveg upp í topp en samt svona hálffullt. Ansi góðir tónleikar þótt hálf- og alfullir Íslendingar væru allt og yfir um kring. Mennirnir og konan voru í stuði og eftirmálar var veisla mikil ein þar sem barinn bleif opinn í boði mannsins með geislaBauginn. Allir á barinn. Ókeypis brennivín?!?!?!? Heyrðu kassi af hvítu og þrjár Dom Perignon, svo bretti af bjór fyrir krakkana. Kunna sig ekki víkingarnir sem láta mjöðinn ráða.

Eftir íhellingar og bollaleggingar var haldið í eftirpartí númer 2, Brown Bar í Covent Garden, leigubíll í boði Freys og Þulunnar. Freyr greyið hafði lent í ryskingum og lífsháska og var alveg maður í að láta fyrirtækið borga bílinn, Þulan hafði líka þulið árásarmanninum pistilinn þannig að allt var í stakasta.

Inn á barinn var komið með pompi og rakt var þar inni, kannksi bara sveitt í meira lagi. Allir sem voru í stuði og sáu mennina voru mættir, dansgólfið var þvínæst reynt af fagmönnunum mér og fylgifiski, Sigurði Háa Céiii. Pláss var sama og ekkert á gólfinu, maður komst ekki að fyrir fyrrverandi hagfræðikennurum og sköllóttum ofsamönnum sem ætluðu að jarða leikstjórnarnemann Jón fyrir að snerta á jakkanum sínum. Ofur Ölvi, hin íslenska ofurhetja, sveif um loftin með hnefann á lofti, ókeypis brennsi fyrir hann líka. Ástandið gat ekki orðið sveittara.

Eftir að hellt hafði verið úr fötum reiði, svita og einhvers vökva af annarri hæðinni, ákvað allsgáður listanemi að gott væri komið og dró því menn á borð við Sigurð Hrotta kvikmyndagerðarmann, sem var kominn í hrókasamræður við Sigurjón Sighvats um framleiðslu á næstu erótísku stuttmynd sinni, og fleiri góða út af barnum og sagði hingað og ekki meiri bjór, við erum siðmenntaðir menn. Gengið í gegnum Covent Garden, ráðist á tvö stykki Jagúara á leiðinni og svo bara upp í strætó. Skriðið upp í merkilega heitt rúm á campus í grennd við Greenwich University, gott og mjög gott.


Allavega var þetta lokahnykkurinn á þessari önn fyrir páskafrí. Lokahnykkurinn námslega séð var náttúrlega Sjeikspírsenurnar sem við blótuðum á fimmtudaginn, ekkert skírari en vanalega, lærði alveg ágætlega mikið á þessu senuvinnuferli þótt senan mín hefði verið föst í sömu skorðum. It´s a work in progress. Góður frasi til að skýla sér bakvið. Gott að vera laus úr skólanum í smástund, veitir ekki af breiki. Verð heima í tvær eða þrjár vikur, ekki komið á hreint ennþá, gæti verið að fara til Ítalíu að horfa á Meistarfótbolta, kemur í ljós.


Þið bara hringið þá ef þið eruð eitthvað að efast. Bið að heilsa góðri heilsu. Mjásananana.

Nú fór ég ekki nógu varlega hér í blíðunni um daginn, brann barasta algjörlega á skallanum. Er alveg algjörlega snoðaður um þessar mundir, hef aldrei verið svona sköllóttur, er ekki vanur því þar af leiðandi.


Það er nú samt algjör blíða í dag þó svo sólin skíni ekki eins og fenómón í húsinu. Sit með rólegt yfirlæti á vörum á bókasafninu og tek þessum blessaða mánudegi bara með jafnaðar geði eins og vitibornum mönnum er vísa og von. Helgin var alveg hreint ágæt svo sé sagt með geði. Alveg hreint hin fínasta helgi með góðu geði.

Fór í Old Vic á föstudagskveldið og sá Speisaða Manninn sjálfan, The Big Kev, The Big K, Keflaða Geimfaran, Kevin hinn magnaða, The Spaced Out Man Which Is Called Kevin........Spacey. Jú jú góðir hálsar hann Kevvi litli stendur á sviði hér borg um þessar mundir og fer með hlutverk eitt sem er mikið varið í að sjá. Leikritið heitir National Anthems, bandarískt, og með honum í því leika þau Mary Stuart Masterson og Steven Weber. Stórskotalið bandarískrar sápu mætt á svæðið og gera þau góða hluti, vel mönnuð sýning, vel lært lið, gaman, gott, ég er glaður, mjög glaður.

Kevin sjálfur, svo ég haldi áfram, var náttúrulega alveg einstakur, gaman að sjá svona frægan mann, sem getur gert nákvæmlega það sem honum sýnist í leiklistarheiminum, stíga á stokk og standa sig líka svona vel. Ég gleymi ekki sögunni sem hann Óli St1 sagði mér af honum Donald Sutherland þegar hann var í leikriti í London, Beðið eftir Godot held ég, og stóð sig með eindæmum ömurlega. Allavega var The Big Kev góður, og hin tvö voru það líka.


Laugardagurinn var notarlegur, göngutúr í Danson Park og svo Welling United, allt í standandi blíðu, magnaður dagur. Endaði á frekar lélegum nótum því við Siggi brussuðumst niður í Foots Cray í eitthvað rassa partí, ekki gott og ekki gaman, kominn heim hálf eitt. Sunnudagsmorgun var fótbolti í 3 fokking tíma og svo Liverpool sem vann Everton og ég var glaður mjög.


Er að fara í tíma í radio tekník til hennar Marraballanosa eða hvað sem hún heitir. Hún var voða hrifin af frasa sem ég kom með um daginn þegar við vorum að ræða radíóið. Hún sagði að fólk með hreima yrði að ýkja þá í útvarpinu þ.e. í auglýsingum. Ég spurði þá hvort fólk ætti að vera "stereo typical", hún kváði því játandi. Þá sagði ég að við ættum eiginlega vera í takt við 21. öldina og vera "digital typical". Hún varð alveg æst þegar hún heyrði þetta og skrifaði frasann niður með áfergju og sagðist ætla að græða mikinn pening á honum, hún sagði mig ekki geta sagt neitt við því ég væri bara aumur nemi og væri með engan rétt í þessum heimi. Þannig missti ég af fyrstu milljóninni minni.


Ég kveð í bili og segi ble. Ble.

Ég veit ég tala um ekkert annað en veðrið en þegar maður les að það er 5 stiga hiti heima í Reykjavík og rigning þá renna óstjórnlega á mann tvær eddur eða jafnvel grímur.


Ég las það á vísum stað að sólin er farin að grilla skallann á einu stykki trúði suður á henni Ítalíu. Ég verð að segja að hér erum við öngvir eftirbátar í hitagrilli og svínaríi. Í gær var blíða, í dag er blíða og á morgun á að verða blíða. Alveg hreint yndislegt veður hefur heiðrað okkur með nærveru sinni undanfarna daga og allir eru í stuði eftir því. Gaman er þegar grilla fer í veðri hér. Það er jú samt alltaf hitinn í hjartanu sem skiptir mestu máli og heitast er jú alltaf heima í klakahelli.


Ég var að skila inn til Höfuðsmanns Leiklistarbrautar blaði með ritgerðarefni fyrir lokareitgerðina mína sem ég á að skila í maí......2006. Menn eru hvattir að vera með góðan fyrirvara á hlutunum þótt síðar verði. Á þessu blaði stóð, sem ég átti að skila inn á mánudaginn en ég gat það einfaldlega ekki því ég var ekki með hugmyndarsnifsi um hvað ég ætti að skrifa um, að ég ætla að skrifa um hreyfingarkennslu í skólanum mínum og leiklistarskólanum heima, muninn þar á o.s.frv. Ég hef fundið fyrir auknum áhuga á hreyfingarkennslu og því sem henni við kemur og ætla að reyna að tjá mig nú í lokaritgerð, ætla að reyna að taka viðtöl við hina og þessa.


Ég man ekki alveg hverju ég ætlaði að bæta við hér í lokin, búinn að gleyma því, menn hér hægri vinstri að trufla mig. Ef það poppar upp þá tjái ég mig. Blix.

Það skal tekið fram að eftirfarandi færsla er ekki tekin beint úr handriti myndarinnar "Not Another Teen Movie 2: Getting Down With A Stripping Clown", heldur er hér fjallað um raunatburði sem gerðust í raunveruleikanum í rauntíma en eru algjörlega óskyldir raunum Rómulusar og Remusar sem eru refir sem búa í Hafnarfjarðar......rauni.


Maður að nafni Michael er með mér á ári, var með mér í Brecht en er ekki lengur með mér í hópi. Hann varð 24 ára gamall á laugardaginn, ákvað hann að halda partí í því tilefni. Gott mál og löðurmannlegt. Strákarnir (við), sem erum á árinu, ákváðum að gefa honum næsann sörpræsann og panta eitt stykki strípaling sem myndi performera fyrir kallinn hann Michael og allir yrðu voða glaðir. Jæja hvað um það þá gerðum við það, eftirfarandi er bútur úr lífinu eins og það er og var og vonandi verður það sem eftir er.


Klukkan er 10ish, laugardagskveld, við, Siggi og Tom Hopper mættir á svæðið, allir sitjandi á gólfinu í drykkjuleik, síminn hans Toms hringir, strípalingurinn mættur á lestarstöðina, við þrír uppí bíl og brunum á staðinn strípalings. Hún er mætt, uppí bílinn með hana, 19 ára frá Miami Beach, algjört bitch, nei nei indæl í alla staði. Mætum með hana í húsið, hún inn til Stephens og skiptir yfir í kattardressið, hún er reddí. Michael tekinn og keflaður við stól, læðan læðist inn. Michael er tekinn alveg á afturfótunum, er heldur betur undrandi, gellan ekkert smá snögg úr fötunum og er all over him.

Allavega eftir nokkur staup af nöktum kroppi og trallalæ fer hún aftur inn til Stephens og klæðir sig, þarf að ná lest um klukkan 11, ætlar samt að staldra við í eina kollu eða svo. Henni er svo skemmt í návist allra snillinganna, sérstaklega Michaels, að hún ákveður að vera áfram og missir vísvitandi af lestinni grrrrrrrrrrrr. Hún er komin í gírinn og næsta sena sem maður verður vitni af er hún og afmælisbarnið út á miðju gólfi í slummandi slefi alveg hreint og nú stendur mönnum ekki á sama. Michael er tekinn út fyrir og látinn taka fötuna góðu en það eru lög í þessu landi að afmælisbörn skulu drekka fötu fulla af blöndu, blandan samanstendur af hvítvíni, bjór, vodka, dass af sjeníveri og svo mætti lengi telja.

Eftir fötuna sofnar afmælisbarnið vanalega en Michael nær einhvernveginn að halda sér á fótum því hann vissi hvað hann átti í vændum. Og loks þegar stríparinn dregur hann upp í herbergi er ákvörðunin tekin: þessu skal öllu náð niður á band, Siggi kom nefnilega með videoupptökuvélina sína sem er uppfinning góð. Eftir misheppnaðar tilraunir fyrir utan herbergisdyr afmælisbarnsins er önnur ákvörðunin tekin, við þurfum betra skot af berum bossa í aksjón, utan frá, inn um gluggann. Haldið er út í garð, náð í stigann og upp upp upp. Efnið sem náðist er ekki við hæfi neins úr þessum stiga málsins en í bígerð er DVD útgáfa á fyrstu erótísku stuttmynd Sigurðs Hrotta, pantanir eins ávallt teknar niður á glaetan@hotmail.com.

Við erum náttúrulega algjörar skepnur, eða hvað finnst fólki. Michael greyið er voða súr og svaðalega arrig eitthvað í dag, vill að enginn sjái meistarstykkið. Er einhver tilgangur með því að gera erótíska stuttmynd í leyfa svo engum að sjá hana???? Við sjáum til með þetta allt saman. Strípalingurinn á víst að hafa hraðað sér út um morguninn eftir að hafa sofið á gólfinu því Michael, sauðurinn sá, svaf víst með tvær vinkonur sínar uppí hjá sér en lét love interestið gista á gólfinu. Og það sem meira er, önnur vinkvenna hans er lesbísk.

Það verður að játast að þetta unglingakveld fer á spjöld sögunnar sem algjörlegasta kreisí kvöld in da hás off da breins, sullandi bull upp um alla veggi og við í stiga fyrir utan glugga að festa allt niður á filmu, algjört keis og ekkert annað. Michael skemmti sér vel og er það fyrir öllu.

Þetta var hápunktur helgarinnar eins og gefur að skilja þannig ég kveð því mónólóg ég verð að finna fyrir útvarpsvinnuna. Só long Zucker Zucker & Abrahams.

Ég ætla að vitna í mann sem ekki er lengur hér heldur staddur á Íslandi og segja: Tíminn líður trúður ég. Ég er samt brjálaður að hans hátign Bragi af Béi sé bara strokinn og lætur ekki loðinn lávarð vita, maðurinn á skilið hegningu hið fyrsta.


En talandi tímann sem líður og að vera trúður þá er í dag hér í landi svokallaður "Red Nose Day". Þessi dagur er uppsprottinn af samtökum eða fyrirbæri sem kallast Comic Relief, reyna þeir kómísku kumpánar að safna áheitum fyrir góðgerðarsamtök í gegnum þennan dag. Fólk kannast kannski við þetta hugtak í gegnum raun/gamanþáttaseríuna "The Office" en þar fór David Brent á kostum í trylltum dansi sem var stiginn í tilefni að því að safna áheitum fyrir bágstadda. Ég kannast allavega við "Red Nose Day" þaðan. Seld eru líka rauð trúðanef í tilefni dagsins og var ég í þann mund að næla mér í eitt slíkt svona til að sýna lit. Við verðum jú öll hjálpast að til að reyna hjálpa greyið aumingjunum.

Já hans hátign Barón Bémundsson barasta floginn á vit kuldatýranna á landi því sem alltaf er grafið í ís, þar sem, samkvæmt Velskum rannsóknum, er hvergi að finna sjálfrennireiðar eða bíla eins og almúginn kýs að kalla þær. Ég flýg sjálfur á þessi vit bráðlega og klæðist kuldagallanum enn á ný og leik við hvern minn fingur og hananú.

Fékk sms um daginn frá honum Kalla mínum en hann á heima á Íslandi, hann er ráðuneytisstjóri í Svallamálaráðuneytinu sem sér aðallega um pakkaferðir í Þokkalega Traust Frenzy. Allavega hann sendir mér smess þegar ég var að horfa á Liverpool "flying the flag for Europe", þeir rústuðu Leverkusen (sieg heil). Kalli tjáði mér að hann sæti fyrir framan svið og innan skamms myndi Eddie "The Wizzard" Izzard stíga þar á stokk. Ég varð alveg lens og hugsaði með mér að hér væru einhver brögð í tafli því ég hefði aldrei séð Izzardinn og meikar hann presens á klakanum þegar kallinn býr í hans heimalandi. Mér algjörlega óskiljanlegt.

En í þann mund sendi Óli mér smess, hann er ráðuneytisstjóri í Utanáliggjandiharðurdiskurráðuneytinu sem sér aðallega um búsetu erlendis og hástökk upp á C. Hann sat við hliðina á hinum ráðuneytisstjóranum og sagði Wizardinn ekkert fyndinn og að ég væri ekki að missa neinu sérstöku. Mér létti eilítið eitt við þetta en kastið tók ég hins á Kallann fyrir að horfa ekki á leik sinna manna sem eru komnir í Ocho liða úrslit, það hefur ekki gerst lengi, elstu menn voru spurðir en enginn þeirra fylgist með fótbolta þannig fátt var um svör, þeir gátu hins talað stanslaust um veðrið, hafa víst ekki áhuga á neinu öðru.


En svona til að enda á nokkrum nótum fyrir elstu menn þá er hvasst í Sidcup í dag en þurrt þannig lökin voru tekin inn í morgun alveg skrjáfa skrjáfa. Helgin er kominn aftur, orðið doldið þreytt, endurtekningin þið skiljið. ALLAVEGANANANANANA.......................

Heyri í ykkur, bleugh,.,..

Þriðji dagurinn var sá allra besti, lenti eigi á bálkesti. Það er ekki frost og fár lengur hér yðra, milt og gott veður í dag, ég held að snjórinn hafi gefist upp.


Jæja þá, helgin þessi sem var er liðin og enn ein vikan hafin, styttist í að við Tom og Jenny sýnum senuna okkar Sjeikspírs, ég og Tom vorum að æfa okkur rétt áðan, nokkuð gott. Sjeikurinn er skemmtilegur þegar maður veit hvað er í gangi, skilur hvað hann var að meina helvískur. Féll niður tími í gær, enn einn djöfull. Ástandið batnar ekki beint, minn hópur er circa viku á eftir hinum hópunum því þau fá sína tíma, allt að gera með heppni býst ég við. Ég kenni samfélaginu um.


Helgin var nú með rólegra mótinu. Fór reyndar á pöbbinn á föstudagskveldið með Sigga og Hannesi, fullt af fólki í gangi þar, svo náttúrulega partí þar sem fyrsta árið er með bækistöðvar, flestir á fyrsta árinu búa á heimavist sem tilheyrir Greenwich University, partí í sömu íbúð og um síðustu helgi, þetta eru náttúrulega algjör dýr. Mér leið eins og ég væri bara kominn aftur í MH, innan um 19 ára krakka hægri vinstri og allir í gríðarlegum gír. Var ekki alveg að fitta inn en Hannes og Siggi létu þetta líta betur út, alltaf sama steypan í gangi. Límbandið góða tekið og límdur saman hópur á dansgólfinu, góð tilþrif.

Daginn eftir fór ég til London við aðra manneskju, Covent Garden var það heillin. Fann nýja skólatösku og fínerí. Fórum því næst á matinee sýningu á STOMP hinu margfræga. Hefur lengi langað að sjá það og var það vel rythmískt og tifandi. Vel hæfir ásláttursmenn og konur í góður grilli þarna á sviðinu. Mjög gott svona spontant að stökkva inn á sýningu, nemendur fá gríðargóðan prís á svona spontant miða, einungis 15 pund á mjög góðum stað. Gott að vera spontant nemandi, maður gerir ekkert annað en að græða á því.

Laugardagskveldið var svo bara tekið í tölvuleikjum og rekavið með Honum Esi og Sizza Júl. Þær systurnar fóru í Blavatnið góða Sizza litla systir mín keypti sér tölvuleikinn alræmda Grand Theft Auto, San (Gunnar)Andreas. Ég hafði heyrt sögur af þessum leik en þvílíkt sem hann er grófur og ógeðslegur, ég vona að börn séu ekki að spila hann svona yfir höfuð enda er hann bannaður innan 18. Ég entist nú ekki lengi en systurnar Sörensen eyddu 27 tímum samfleytt í að limlesta fólk á stór Los Angeles svæðinu. Magnað alveg hreint.


Eftir því sem veðrið verður betra og snjóinn tekur ekki upp aftur fer að styttast í að menn fari í boltaleiki í æ ríkari mæli. Ég kem heim bráðum, en þegar ég fer út aftur þá verður komin sól og blíða hérna og ég verð í góðu grilli, alltaf gott veður eftir páska. Þetta páskaleyfi gerir það samt að verkum að ég missi af vorinu hérna úti, það gerðist allavega í fyrra. Páskarnir voru náttúrulega seinna á ferðinni í fyrra, var kominn út 9. maí eftir mánaðar frí heima. Núna verð ég kominn út í kringum 18. apríl þannig ég næ örugglega að kípa í bossann á litla vorinu.


Ég þarf náttúrulega ekki að taka það fram að Meistaradeildin rúllar aftur í kvöld og nú er allt á suðupunkti. Ég er spenntur því gaman verður að sjá.

Ég kveð í bili því ég segi ekki meir.

Á skjánum birtast myndir. Við fáum af því fréttir að snjóbylir, ógni heillri þjóð....eða allavega góða fólkinu í Kent-sýslu á Englandi.


Það hafa semsagt verið fréttir og annálar um ofsveðrið sem geysar nú í Suður- og Mið-Englandi. Ég veit ekki hversu fréttnæmt þetta er heima á klaka en allavega þar sem ég bý í Kent og myndirnar eru sumar hverjar alveg ógnvekjandi, allavega fyrir Tjallann, þá er mér alveg óhætt og ég er í engri hættu. Sumir tímar hafa fallið niður og er það að hluta til vegna óveðursins ógurlega, kennarar sem hafa hýbýli í Kent hafa barasta ekkert komist áfram.

Það snjóaði samt hjá mér í morgun en núna er bara rigning. Ömurlegt veður til að hjóla í. Ömurlegt veður til að láta springa á hjólinu sínu en það er nákvæmlega það sem gerðist þegar ég hjólaði heim í gatinu áðan. Notaði semsagt gatið til að gera við götin tvö á slöngunni minni með dyggri aðstoð Sigurðs Plummer, maðurinn með áralanga reynslu á dekkjaviðgerðum. Ég bíð bara spenntur eftir að það springi aftur. Nýbúinn að skipta um bremsupúða á hjólinu, og dekkið og slangan að aftan tiltölulega ný, þá gerist þetta bara. Ég er alveg missa alla þolinmæði varðandi þetta skítahjól. Böðull er ég víst á skó en þetta hjóladæmi er náttúrulega alveg út úr belju. Rúmlega ársgamalt hjól að hruni komið, algjörlega óviðunandi. Kostaði náttúrulega ca. 500 kall, kannski eitthvað með það að gera.


Fjöööööstufagur kominn bara og vika 2 búin af nýju önninni. Þrjár vikur í viðbót og þá er kallinn bara kominn heim í pjáskafrí, verð í einhverjar þrjár vikur í fríi, algjör lúskus. Nú er mér öllum hreinum þvotti lokið og ég verð að finna glugga til að þvo um helgina. Ekkert hægt að þurrka úti á snúrum vegna frosts og funa, verð að reyna þetta heeeeeeelvíti.

Ég hef ekkert að segja í bili svona meira þannig ég segi bara bless.

P.s. Alli, ég er með sama gemsann og alltaf, númerið er hér að ofan, þú hringir bara þegar þú vilt. Segja aaaaaaaaaaaaaaaaaaa við Alla.

Bíddu er ekki 1sti mars??? Á maður þá ekki að segja (með ógæfumannsröddinni): Til hamingju með bjórinn vinur minn!!!!.


Endanlega hefur taskan mín góða gefið upp öndina. Enn einn töskupistillinn segja sumir, en ég verð bara að segja fólki frá því að rennilásinn á fremra hólfinu á skólatöskunni minni gaf sig í morgun þannig ég tel mig knúinn að snúa aftur í ógnarmunninn, afsláttartöskubúðina. Enn eina ferðina þarf ég að fara til Mordor, klífa Everest aftur, brjóta hljóðmúrinn á þríhjólinu í þrígang???

Helgin var náttúrulega núna um daginn og hún var alveg ágæt. Föstudagur ekki neitt sem ég man, bíddu jú pöbbinn og svo partí, hættur að muna. Laugardagur var alveg slappaður af, verslaði í uppáhalds afsláttarstórmarkaðinum mínum ASDA. Geri þetta eiginlega um hverja helgi að versla þarna, eins og einhver sígaunakerling með slæðu. I fucking hate pikies. Um kveldið sótti ég svo lítið partí sem var alveg huge en ég var lítið þar þannig lítið var það fyrir mér.

Sunnudagurinn var dagur hins mikla rematch við East 15, þess vegna tók enginn á því á laugardaginn. Við blússsandi lélegar aðstæður hófum við leik í Loughton í Essex eftir klukkutíma ferðalag frá Kent. Blússandi vindur og fimbulkuldi. Völlurinn lélegur og við líka svona til að byrja með. Fengum tussuklaufalegt mark á okkur á 3ju mínútu og þannig var staðan allt þangað til Aaron ákvað að taka lokaspyrnu leiksins og skora frá hliðarlínunni með fáránlegu bogaskoti. 1-1 voru úrslitin aftur, þriðja rimman verður eitthvað annað. Ég átti tvö dauðafæri og var geðveikt svekktur að ekki hafa jarðað hann í netið, þetta fer að detta.

Fótboltadagurinn mikli var þessi sunnudagur. Liverpool í úrslitum í deildarbikarnum, tölum ekki um það. Inter og Milan í derby dauðans, tölum ekki um heppnina í helvítis AC tussunum, Inter átti allan leikinn. Þegiðu Alli. Og svo heimsmeistaramót leikara um nóttina auðvitað, Óskarinn. Horfði á hann svona að mestu leiti, ég var sáttur við þetta allt saman bara, hef ekki séð neitt af þessum myndum þannig hvað get ég verið að rembast og rífa mig?? Hillary Swank, hin nýja Kevin Spacey, tvær tilnefningar, tvenn Óskarsverðlaun, nokkuð gott. Var semsagt sybbinn mjög í síðasta tímanum í gær sem var útvarpstækni, erum að læra m.a. muninn á upplestri á heimildarmyndum og skádsögum, mjöööööög skemmtilegur tími.


Allavega þá sit ég hér og get ekki annað, gati er ég í og get ekki setið á gati, geri það samt. Skakespeare er flókinn en skemmtilegur gamall fýr, gaman væri að skoða leikhúsið hans sem er rétt hjá Tate Modern safninu, sá það á bátnum á Thames um daginn, stendur ekki alveg á sama stað og það gerði upphaflega, nógu nálægt samt. Kráin, þar sem Sjeikarinn og leikararnir hans skiptu um föt fyrir sýningar og fengu sér einn gráan eftir sýningar, stendur á upphaflegum reit og er í góðum gír. Mig langar að skoða hvoru tveggja. Þessi borg er svo gömul að það er alveg magnað. En náttúrulega ekkert í smanburði við Hegningarhúsið sem var slveg reist 1700 og eitthvað.


Ég bulla bara og bulla, verð að hætta og ljósrita öll lögin mín sem ég á að syngja. Gaman. Blizzzzzzzzzzz er að vera vizzzzzzzzzzzzzz.