Byrjun

Djöfull er ég lélegur. Ég sem lofaði fullt af fólki að vera giiiigt dullegur að blogga en nú hefur þurðin alveg tekið öll völd ekki veit ég alveg hvað veldur. Ef til vill er ég að gera hluti sem ég vil ekki að fólk frétti.


Allaveganna segi ég bara og reyni að rifja upp hvenær ég sagði hvað seinast og á kostnað hvers og af hverju. Lít hérna til hliðar við tölvuna og sé myndirnar mínar sem ég lét taka af mér um daginn, fékk semsagt sendar heim allar 72 myndirnar í svona passastærð og átti ég að velja fjórar, sem ég ætla að nota, í samráði við kjellingarnar í marketing þá helst. Hef ég nú valið þær fyrir nokkru og á von á fjórum myndum í pósti vonandi bara á morgun eða bráðum. Þetta er allt liður í að markaðsetja sjálfan sig og koma sér í Equity sem er voða mikilvægt að vera í, apparentlí eru allir leikararnir sem eru eitthvað merkilegir þar og þar má enginn heita eins og einhver annar.

Þar sem maður er svona útlenskur og vitlaus þarf maður að velja þjált og gott nafn sem allir geta notað. Hef ég ekki endanlega valið það ég held að Viktor Mar verði fyrir valinu. Mar er víst enskt orð sem tjallarnir geta borið fram og ekkert vesen með það. Það var notað allavega í Sjeikspír sýningunni minni og í þá samhenginu: ".....you mar our labour." Þýðir semsagt eitthvað eins og að halda aftur af eða tefja. Er það ekki voða mikið ég? Að tefja með allskonar bulli og svona. Eins og þetta blogg er bara bull og töf í sjálfu sér. Snáfiði aftur að vinna þið sem lesið þetta í vinnunni!!!!!


Og svo með skólann já. Ég er víst enn í þessu spunaverkefni, það er tech rehearsal á morgun sem þýðir skóli allan, eða fram á kvöld, byrja ekki fyrr enn á hádegi. Svo er það pöbbinn náttúrulega á eftir því að öll kvöld þessa vikuna eru svona til að bjóða litlu busana velkomna, Freshers Week. Var auðvitað að koma af pöbbnum núna rétt í þessu, það var útvarpsfyrirlestur í skólanum í kvöld og svo á pöbbinn á eftir. Ég hef ákveðið að það skuli stuð vera á lokaárinu og ekki skal hangið heima á fögru kvöldi nema við brýna nauðsyn. Sérstaklega þegar það eru einhver svona happening í gangi.


Við sýnum þessa spunaveislu semsagt tvisvar á fimmtudaginn og einu sinni á föstudaginn og svo í næstu viku hefjast æfingar hjá mér og mínum hópi á farsanum góða "The Threesome". Þegar það gerist fara hinir tveir hóparnir í frí, hópur 2 í tvær vikur og hópur 3 í fjórar vikur. Okkar sýning er semsagt fyrst í röð þriggja þannig að við byrjum að æfa fyrst sem meikar ágætt sens svona í aðra hönd.


Liðið hefur langt síðan síðasta færsla var gjörð þannig ég man ekki hvort ég man ekki. Um helgina síðustu var gaman því þá var gazalega skemmtilegt partí því hún Jade bekkjarsystir átti ammli. Þemað í partíinu var skólaball að enskum sið að sjálfsögðu og allir fengu hlutverk. Ég var skipaður í stöðu aðstoðarskólastjóra takk fyrir, Árni Pé bara mættur, þannig ég mátti hjálpa skólastjóranum að flengja og svona. Keypti mér lesgleraugu að því tilefni í pundbúð og var með þau á nefinu allt kveldið. Mikið flengt og mikið gaman. Og svo á sunnudaginn var svo spilaður fótbolti af miklum krafti og um kveldið var farið á pöbb og dinnerinn tekinn með afmælisstúlkunni og flestum af árinum okkar. Gaman mjög að fara út og vera glaður.


Ég er semsagt í tekki allan daginn á morgun og svo beint á pöbbinn í karókí, leikurinn sem er stór að þessu sinni, Liverpool-Chelsea, verður á veggnum þannig maður fylgist með annarri hendi í Pool treyju innan undir, eigandi pjööööbbsins er harður á bláu Chelsea línunni þannig maður verður að fara vel að mönnum.

Segi bara leiter og reyni að vera dullegri hegri að blogga með Bogga. Ble.

"Þetta gengur nú svona", mundi ég segja ef ég væri úr sveit og væri að detta í áttunda áratuginn, "já já og sei sei já".


Fólk er kannski að velta fyrir sér af hverjum þessi mynd hérna fyrir neðan sé. Mér var nefnilega boðið í mat til hamstrahjónanna Mysu og Kisa, ég smellti einni góðri af þeim við það tilefni. Ágætis fólk, smjattar doldið mikið en samt alveg ágætt.

Þessar setningar hérna fyrir ofan gætu nefnilega heyrst á sveitabænum hans Rafaels í Svarfarðardal, afi hans að tauta eitthvað yfir lífinu og veðrinu. Hann Rafael heitir ekki lengur Rafael heldur hefur hann hlotið nafnið Hrafnkell, það er svona aðeins flóknara og erfiðara að segja ef maður er Englendingur. Núna getur hann dundað sér við að reyna að kenna einhverfu stelpunni sem hann er að deita að segja nafnið og bera það fram. Talandi um Fram, loksins náðu Framarar settu marki, 1. deild náð eftir margra ára streð, þeir eru vel að þessu falli komnir. Til hamingju Fram.


En svo talandi um alvöru fótbolta þá varð Melsteð United bikarmeistari í Utandeildinni í gær og er það fysrti titillinn hjá þessu fallega liði. Ég er glaður og stoltur af strákunum og eru þeir snillingar og mikið meira til.


Þetta er í þriðja sinn sem ég skrifa þessa færslu vegna tæknilegra örðuleika þannig að ég nenni henni ekki alveg. Farið að kólna hérna hjá mér og ég með rebba kvebba sem stal röddinni minni. Húsið orðið doldið kalt hjá mér hérna en það kemur ekki að sök því ég kom að brennheitri eldavélahellu í gær þegar ég kom heim þannig húsið var alveg heitt og fínt, kvenkyns meðleigjandinn minn eitthvað að gleyma sér blessunin. Kannski er hún að reyna að brenna hjallinn og fá tryggingafé fyrir allt innbúið, maður verður að beita bellibrögðum til að komast af.


Ég segi þá ekki meira í bili því þá verð ég brjál. Hæ! Ég meina bæ!

Jæja nú er skólinn aðeins farinn að skríða áfram og svona rétt að komast mynd á það sem við erum að gera í þessari spunavinnu.


Ég fór og lét taka mynd af mér hjá henni Sheilu, sem er kreisí, í gær þannig ég þurfti að fara fyrr úr öllum spunanum. Hún Sheila tekur myndir af fólki inni í vinnuherbergi og svo framkallar hún þær á klósettinu, kannski á meðan hún situr á því, kannski ekki en hún gæti það alveg. Allaveganna var hún alveg hoppandi hress og kreisí og ætlar að senda okkur proofs, sem eru alla myndirnar sem hún tók í passamyndastærð, á föstudaginn svo við getum farið með það í skólann og látið einhvern hausinn velja hæfilegar myndir handa okkur að nota.


Eins og ég segi þá missti ég af hálfum degi í gær og kom inn í dag svona soldið á eftir því krakkarnir höfðu verið að þróa karaktera sem þeir ætla að vinna með. Mér var bara hent inn í spuna með honum Grom sem er kominn með einhvern hasshaus sem hann ætlar að nota. Alltaf sama sagan með mig í svona spunum þegar ég á að koma með einhvern karakter þá verður sá hinn sami alltaf einhver sem á mjög erfitt með sig sökum þess hvað hann er lítill í sér. Aldrei get ég valið týpur sem hæfa rammanum þ.e. mínum stóra ramma, verið einhver larger than life karakter því ég er náttuúrlega með larger than life stóran kropp.

Allavega þá lenti ég í að verða 28 ára hreinn sveinn úr Svarvaðardal sem talar ensku með mjög þykkum íslenskum hreim og er að leita að ástinni á Englandi, hann byrjaði að vinna í fiskiborðinu hjá matvöruverslun í London um jólin og er búinn að fara á nokkur deit. Honum lýst mjög vel á breskt kvenfólk því það er kurteist, hefur ekki enn lamið hann eins og gerist á dansiböllum eftir réttirnar í sveitinni. Hann var spurður að því á einu stefnumótanna hvort hann stundaði líkamsrækt því hann væri svo sterklegur í vexti. Hann svaraði að maður þyrfti að vera sterkur í sveitinni, sérstaklega þegar maður er að lyfta kindunum, svo lenti mamma hans blessunin í því að hrynja niður stigann heima og fótbrotna og hann þurfti að bera hana á bakinu á sjúkrahúsið og sú kona er engin smásmíði. Maður þarf sko að vera sterkur í sveitinni.


Þannig að hann Joe leikstjóri var mjög ánægður með einlægnina og elskulegheitin í honum Rafael en litli sveitastrákurinn heitir það, á víst að vera af ítölskum ættum, þegar maður byrjar að spinna þá fær ekkert mann stöðvað.

Segi þetta kannski ágætt í bili en það fyndna er að ég veit ekkert hvar Svarvaðardalur er. Er hann kannski nálægt Borgarfirði? Hef heyrt þetta nafn svo oft. Mamma vinsamlegast beðin um að commenta og svara mér og stöðva þessa fáfræði í mér.

Set L á liðið og segi bless rass.

Sit upp í hola trénu mínu og horfi út um gluggann, drungaleg skýin segja bara ha ha hí hí meðan rakin leggst yfir litla skinnið. Hárið verður úfið og augun þrútin.


Gekk til fundar á föstudag til að fá að vita eilítið eitt hvað væri í gangi í vikunni sem á komanda er, devising heitir það og er algjör spuni. Þarf að fá frí eftir hádegi strax á þriðjudag því þá verða menn að halda til Lundúna eitt stundarkorn að láta taka myndir af cher fyrir bransann. "Myndirnar eru mikilvægari en hæfileikarnir þessa stundina", sagði David Zoob program director fyrir 3ja árið. Eins gott að lúkka vel þá. Sheila Burnett verður ábyrg, www.sheilaburnett-photography.com, tjeeeeekkið á henni.

Á föstudagskveldið tók ég það ekki í mál að hanga inni enn eitt kveldið og fór barasta niður á pöbb þar sem stelpur á árinu okkar ætluðu að hittast. Síðan kom einhver með þá rosalegu hugmynd að fara á Deja Vú sem er klúbbur í Swanley en það er svona ekkert sérstaklega langt frá okkur. Hugmyndin gripin á lofti og allir á klúbbinn. Ekkert kostaði inn og allir í tuddaformi eins og Clint. Risa dansgólf og við öll sem eitt út á það og tjúttið tekið tröllatópasi og brátt var maður orðinn ansi sveittur og límdur fastur við áður aðskornar gallabuxurnar, Jesús Almeyda þvilíkur sviti.

Staðurinn var náttúrulega doldið svona í korníara lagi. Einhver léttklædd krakkarassgöt voru látin dansa uppi á hátölurum, minnti doldið á freestyle keppni í Tónó í gamló en sætt svona samt sem áður. Svo var náttúrulega hámarkinu náð þegar einhver helmassaður stráklingur steig upp á pallinn til þess að gleypa eld og sveifla keðjum með eldkúlum á endanum. "Við ætlum að biðja alla um að hætta að dansa því hann Golli hérna ætlar að sýna ykkur svona eldtilfæringar". Þetta er eitthvað sem gæti hafa heyrst í hátalarakerfinu sem by the way stoppaði ekki á meðan tónlistinni stóð, minnti um margt á tívólíið góða á Hafnarbakkanum í den: "Do you wanna go faster?!!?? Ok here we go here we go!!!!"


Laugardagur og hringdi ég í risann minn ljúfa, Jerome. Hann var í þann mund að fara að spila rugby með klúbbi sem hann var genginn til en hann heitir Shooters Hill Rugby Club, kallaðir Shooters Hillians. Ein strætó ferð og smá labb frá Setrinu því við búum undir Shooters Hill og er þetta því allt svona meira og minna í nágrenninu. Kallinn hann Jerome í byrjunarliðinu og alls óárennilegur á að líta, í tuddaformi, svona eins og Clint.

Drengurinn og hans lið náðu að klúðra niður unnum leik við eitthvert truntulið og Gígantinn ekki sáttur en róaðist allur þegar hann sá strákana sína. Fengum okkur einn inn í félagsheimili og þar keypti ég mér treyju félagsins á útsölu. Sögðum bæ við hinn blíða risa því ekki var boðið til setu og við seinir í leikhús, ég ætlaði sko ekki að missa af þessu.

Ég hafði séð það í sumar að í leikhúsi sem heitir The Orchard Theatre í Dartford og tekur á móti farandsýningum að í byrjun september var von á sýningunni Seven Brides for Seven Brothers, lokasýning í gærkveldi. Við í strætó og innan skamms var maður farinn að dilla sér við smelli úr þessu uppáhalds dans-og söngvastykki mínu. Ég varð samt ekkert blown away því ofleikur fannst mér keyra úr kólfi fram og svo voru lög komin inn í sýninguna sem ég kannaðist ekki við úr myndinni, kannski voru þau eftir upphaflegu gauranna og þá klippt úr myndinni en þau hljómuðu öll eins hin versta Disney vella og ég var ekki hrifinn. Dansarnir voru samt flottir og menn liðugir vel á sviðinu. Má jafnvel segja að ekki hafi verið langt í tuddaformið og hefði Clint verið stoltur ef hann hefði getað verið á svæðinu, ég bar samt castinu kveðjur hans í lok sýningar.


Þannig já og þannig já. Segja má að viðburðarík helgi sé á enda og hefst fjörið í skólanum á morgun. Ég var að koma núna rétt í þessu frá húsi Vernhörðu strákanna eins og það er kallað og þar var grill í grámugganum, alltaf gaman að hitta krakkana. Ekki meiru hægt að bæta við og segi ég þá þetta rapport á enda runnið og bið alla sem lásu að þakka Clint fyrir að vera nettur gaur í tuddaformi.


Ekki meir ég bið þig, eða eins og Clint sagði þegar ég sagði honum að ég væri að fara til London: "Stay out of trouble down there...............punk".

Púff ðe madjikk dragon eins og lagið sagði og púff segi ég líka því mér er alveg hreint heitt því hér er mikill hiti og hátt hitastig. Ég gæti jafnvel sagt að ég væri í bitasvaði.


Sagði frá því hérna í gær að miklar endurbætur á Setrinu hefðu átt sér stað í gær og gleymdi að nefna aðal hlutinn. Gerði miklar endurbætur á litlu holunni minni sem mætti kalla herbergi ef maður væri Pólverji að fela sig fyrir nasistum einhverstaðar á háalofti hjá vini sem er EKKI gyðingur. Keypti mér dýnu sem er aðeins breiðari og miklu betri en "rúmið" sem ég var með, fleygði því inn í skúr. Þannig ég er bara með dýnu á gólfinu núna sem tekur meira pláss en flest sem hefur komið inn í litlu kompuna þannig að gólfpláss er af skornum skammti núna í greni bangsa. Hringlaði síðan heilmikið með öll hin húsgögnin og reyndi að koma þessu öllu fyrir svo maður getur kannski klórað sér þarna inni.


Fór á The Valley í gær til að tjekka á hvernig væri með svona leiki og þá aðallega stærri leikina sem verða á leiktíðinni. Þeir hjá Charlton eru svona skrýtnir að þeir líta á leiki á móti Arsenal, Chelsea og Tottenham sem stóra en ekki leiki við Liverpool og Man U. Og á leiki sem ekki eru "stórir" má mæta á svæðið 4 vikum fyrir leikinn og kaupa miða og það er einmitt það sem ég ætla að gera. Gigidigigidi alllright. Vitleysingar í meira lagi sem hentar manni náttúrulega stórvel. Leiknum við Poolaranna var auðvitað frestað um daginn og á eftir að finna dag fyrir þennan góða leik, þannig að ég verð mættur á slaginu fjórum vikum fyrir og hananú.


Engin plön um helgina nei?? Ekki heldur hjá mér. Verðum kannski í bandi. Ok bæ.

Jaaaaaaaaaa hérna eins og Bubbi var vanur að segja. Þá er búið að blása til leiks á nýjan leik og maður mættur til London sem maður mætast má eða þannig, situr sveittur rass í gervileðri og bloggar með þráðlaust net.


Já góðir hálsar þannig er nú komið fyrir manni að maður er hérdeilis kominn með sína eigin ferðatölvu og situr fyrir framan hana í stofunni, Frasier í gangi á SKY, hobbitt í þvotti og klukkan orðin eitthvað margt. Ekkert í skólanum þessa daganna því radio technique er í gangi hjá tveimur hópum en ekki mínum, verður ekki fyrr enn í desember hjá mér. Búinn að vera að ganga frá hinum málum og þessum og koma sér inn það breiska breska svona á nýjan leik, skuldaði mönnum pjeninga svona út um víðan völl, verra að fara á þriðja árið með brotinn sköflung eftir handrukkara.

Þriðja árið maður. Belíf it or nott hingað ertu kominn litli loðböggull og nú er ekki aftur snúið. Eins og ég sagði þá hefst djengið á mánudaginn en þá byrjar verkefni sem heitir Devising og er spunaverkefni með leikstjórnarnemunum sem eru að fara á þriðja árið, það eru einungis fjórir eftir af átta. Fjórir hópar sem byrja að spinna og steypa á mánudaginn og verða að því í þrjár vikur og sýna svo afraksturinn í lokin. Að því loknu byrja ég og minn hópur að æfa leikrit, hið fyrsta í röð þriggja gamanleikrita sem verða sýnd í haust. Ég kem til með að leika þýskan kjánaling í frönskum farsa frá árinu 1870, ýkt spennó.

Eins og ég sagði þá hefur maður verið að redda hinu og jah aðallega þessu fyrir heimilið í dag, þá skal telja upp fyrst og fremst hið þráðlausa net, sem tæknifræðingur Setursins, Sigurður Snarfari, sá um að setja upp og svo keypti maður einnig skógrind svo eitthvað sé nefnt. Í gær fór svo kallinn aðeins inn í Lundúnir blessaðar og keypti barasta Winter Collection eins og það lagði sig, tvenn skópör, peysur og buxur og fleira sem fittar vel í galleríið. Ekki slæmt það, vantar alltaf skó því: böðull ég er þegar það kemur að foot wear.


Gaman að þessu og maður er bara nokkur brattur að vera kominn svona til baka bara. Ég reyni að vera duglegur að blogga og segja frá eins og ég hef verið undanfarin ár. Á þessu ári verður maður meira í fríi og eyðum allskonar, verður það kannski til að hlé verða gerð á blogginu góða en ég skal reyna að vera duglegur.

Segi þetta gott í bili, er alveg djengaður hérna í morgunsárið eftir að hafa horft á Stelpurnar og Hemma Gunn á Veftíví, æði skæði. Ble ble og bossa hnoss.