Byrjun

Sit hérna eftir erfiðan dag líkamlega séð. Klukkurnar gengu aftur í nótt og var það frekar draugalegt svona í meira lagi en það þýðir samt að ég er nú á sömu tíðni og íslensk úr að ofan.


Þannig er nú það að ég var að skríða inn í Setur núna rétt í þessu eftir að hafa ferðast aldeilis þessi reginnar býsn til Norður London með fótboltaliðinu sem kennt er við Rose Bruford College, vorum við gestir þess ágæta skóla Mountview sem ég held að bendli sig við þá ágætu list sem leikurinn er. Við höfðum fengið þá til að spila við okkur knattleik einn svona aðallega til þess að sanna það og reyna að við værum þeir bestu og einnig til þess að halda metinu okkar gangandi en þannig er mál með vexti að við erum ósigraðir í 4 ár.

Allaveganna þá þurftum við á leik að halda og gengum í það mál með þessum líka látunum. Engar lestir frá Sidcup í morgun vegna viðgerða þannig strætó til Lewisham og svo lest til Charing Cross og svo lest áfram norður í Raaaaaammagerð. Komum of seint en komumst samt. Byrjuðum að djöflast fljótlega eftir komuna og kallinn setti á sig fyrirliðabandið því enginn var þvíumlíkur að geta gegnt þeirri mikilvægu stöðu nema þá kannski mvoa. Fyrsta hálftímann eða svo var fátt um fína drætti og ekki mikið um færin. Það var ekki fyrr en við fengum horn og kallinn tjekkaði aðeins á sókninni að boltinn barst fyrir fætur loðnar og utanfótarskot bangsa rataði beinustu leið í bláhornið. Já fyrsta mark mitt fyrir skólann staðreynd og hananú. Unnum leikinn 4-0 og lék bangsi allan leikinn og er núna heldur þreyttur í loðnum skrokk.


Mig langaði bara aðeins að minnast á þetta. Takk fyrir að lesa þessa montfærslu. Veriði englar og allt um kring.

Hvað er klukkan? Ég hef aldeilis hreint bara verið í dvala. Ég er enn lifandi ef fólk var farið að efast, á mörkunum en samt á lífi.


Það gefst náttúrulega ekki alltaf tími til þess að setja niður nokkrar línur ofan í rafræna þankarpyngju sem þessi bloggsíða er. Ég bið þá fastalesendur sem hafa verið hvað óþreyjufyllstir velvirðingar á þessari þurrð sem nú vonandi er á enda. Ég hef verið að fást við merkari hluti en skrif þessa síðastliðnu daga og nætur. Skal talið þar fyrst upp leikrit eitt er ég fæst við að vera í og sem kemur til með að verða frumsýnt á fimmtudaginn komanda. Vikan sem er í þann mund að fara í aðra hönd er semsagt "production week" og þá eru yfirleitt langir dagar og taugarnar þandar til hins ýtrasta. Lýsingin þarf að vera "plottuð" og svo eru "tech rehearsals" og því næst "dress rehearsals" og allt er þetta tímafrekt svona í meira lagi.

Svo er annað sem ég hef verið að reyna að vinna í en það er að finna hús fyrir mig að búa í svo ég þurfi ekki að flytja í kassa á Waterloo stöðinni þó svo fari góðum sögum af þeirri vist og aðbúnaði. Ég hef semsagt verið í sambandi við fasteignasölu sem er vinveitt erlendum nemendum því það er ekki hlaupið að svoleiðis kontórum, allar aðrar stofur vilja fá ábyrgðarmenn sem eru helst skyldmenni sem búa á suð-austurhorni Englands. Ekki hlaupið að því þegar maður er ísklumpur.

Til að stytta mál mitt þá litum við frúin litla á íbúð á fjórðu hæð í blokk í gær. Sú íbúð var öll hin snyrtilegasta og ný plastparketlögð, björt og rúmgóð og hlýleg í næsta nágrenni við þar sem ég bý núna. Í dag litum við svo á aðra íbúð sem er ögn lengra í burtu, nálægt Eltham high street nánar tiltekið. Sú íbúð er með allt innifalið, fataskápa, rúm, þvottavél, uppþvottavél, kraftsturtu, spegla upp um alla veggi og flísar á gólfum. Sú íbúð er nú barasta too good to be true og ætlum við að reyna að næla í hana. Æðisgengin staðsetning þrátt fyrir að vera eilítið lengra frá skólanum og svo er hún bara fullkomin. Ætla að reyna að halda mér á jörðinni með þetta mál allt saman en á erfitt með það. Er semsagt að fara að flytja á allra næstu dögum.


Svo er það svona það sem hefur gerst. Fór á pöbbinn í gær og partí, fjör já fjör. Um síðustu helgi var sörprææææs partí fyrir Cath frá Liverpool og þar var fjör já fjör. Fótbolti þar sem voru 14 í liði, þar hélt einn strákur að ég væri frá York því þar búa víst risar og þursar. Svo í kveld er svo partí hjá The Dancing Queen og hans hyski inn í Clapham Common. Rose Bruford FC á svo leik við Mountview leiklistarskólann einhversstaðar í Norður London þannig það verður farið beint úr Clapham í leikinn. Verð að leggja mig núna því ég er sybbinn orðinn mjög og verð að vera hress í næstu viku og ég sé fram á að nú sé rétti tíminn fyrir smá kríu eða máf.

Læt ykkur svo vita með sýninguna og allt það. Later á liðið.

Ps. Ekki gleyma svo The Poppie Appeal fyrir gamla hermenn og svo er Hrekkjavaka á mánudaginn húrra.

Jæja er nú ekki kominn tími á að maður blúggi og búggíi ekki smá?? Það er nú orðið ansi langt liðið síðan síðast og margt svona runnið og sullað til sjávar síðan.


Þeir sem fylgjast vel með og eru með tærnar á púlsinum þá hafa þeir tekið eftir á síðum tengdum mér að það er verið að selja Setrið ofan af okkur. Hann Terry leigusali þarf víst að minnka við sig eða er að flýja land vegna skattamála eða Gvöð má vita hvað þannig að selja Setur hann verður. Það er sem sagt búið að vera frekar mikill umgangur af fólki vaðandi inn og út og potandi í veggi og hurðir, vega málið og meta. Það er alltaf einhver aðili frá viðkomandi fasteignasölu sem að fylgir áhugasömum og hleypir þeim.

Um daginn komu tvö holl þegar ég var kominn heim og hann Gordon fasteignasali var með í för. Ef að einhverntíma var snákur í mannslíki þá er það þessi Gordon týpa. Grindhoraður í slísí jakkafötum með gleraugu og gel, horfir á rassa með litlum augunum á meðan hann mælir með glersteinum í veggi til að hleypa birtunni inn. Og svo punkturinn yfir i-ið með hann Gordon var ilmvatnsskýið sem að fylgdi kauða. Ég held að "ilmurinn" hafi verið JOOP eða hvað það nú heitir og þann djöful þoli ég ekki, hann allaveganna var svo megn að ég fann bragðið af honum, þurfti svo að lofta allt út þegar snákurinn hafði skriðið sína leið í leit að nýjum músum sem hann gat narrað inn í Setrið til að glápa á bossana á með litlu glirnunum sem hýrðu bakvið tískugleraugun sem sátu á mjóu nefinu. Sjitt ó popp hvað hann var mingin'.

Þetta er jú svona stemmarinn í Setrinu þessa daganna, allra kvikinga líki skjótast hér um og ég hangi á netinu sveittur við að leita að nýju húsi handa mér til að búa í, díllinn með söluna á Setrinu gengur líklega í gegn í janúar, reyni samt að finna eitthvað fyrr en það. Vesen að skoða og bla bla svona á miðju lokaárinu manns.


Annars í öðrum sálmum fór ég að sjá strákana mína í Voijckekkkk í gærkveldi og hún Gaby vinkona mín fylgdi með því hún var spennt mjög að sjá stykkið. Sýningin var alveg sjónrænt séð frábær eins og búast mátti við frá Vesturporti þó svo ég var eitthvað lost í sjálfum þræðinum. Skittiriggi máli því gaman var og tónlistin hans Nick Cave var framúrskarandi og flutningurinn æðisgenginn. Svo var auðvitað reynt að halda uppi fjörinu eftir sýninguna með því að halda á pjöööbbinnn og svo eitthvað á eftir, endaði samt bara allt á hótelbarnum í Aldgate East, frekar rólegt barasta. Gaman var og æðislegt að hitta þau Kidda&Ingu og Kalla en þeir voru náttúrulega potturinn og pannan í Karlakórnum Seiglu sem sá um raddanir ýmis konar í sýningunni. Gott kvöld og góðir vinir.


Svo má ég til með að læða því hérna að að ég ber náttúrulega nafn með rentu og hef alltaf gert. Þannig er mál með vexti að ég og einn félagi minn úr Clint Eastwood projektinu hann Bjössi, tókum þátt í auglýsingasamkeppni á vegum Opinna Kerfa en þar átti að keppast við að auglýsa HP fartölvu. Við notuðumst við eina týpu sem ég hafði verið að leika mér að þarna á settinu hjá Clint og hann var eitthvað svo skemmtilegur að hann fékk hlutverk í þessari auglýsingu og sló svona líka í gegn að við barasta unnum þessa blessuðu samkeppni, hrepptum fyrsta sætið. Í verðlaun var HP fartölvu að verðmæti bla bla bling bling og við eigum hana því saman ég og Bjössi. Ef einhver vill kaupa hana af okkur þá er velkomið að gera tilboð í gripinn. Allaveganna þá kemur smettið á mér til með að vera í Sjónvarpinu innan skamms í auglýsingarformi, leitiði eftir illa rökuðum manni á hlýrabol með loðhúfu á hausnum og loðnar axlir. Hann heitir Haukur.


Ég segi ekki meira því þá færi þetta um koll að keyra. Blæ dlæ sæ gæ.

Það er nú þannig að nú er maður kominn á fullt skrið í æfingum á farsanum góða og er maður þess mun meira iðinn við kolann við að mæta svona í skólann ólíkt þeim sem ekki mæta því þeir eru ekki að æfa neitt.


Í þessari viku skriðu semsagt æfingarnar af stað með viðeigandi leiktjórn og sérviskulegheitum. Hann leikstjóri heitir Derek Goldby og menn hafa látið það falla að hann sé hýr mjög og samkynhneigður. Það getur alveg vel verið og benefittum við drengirnir í sýningunni þá meira á því ef eitthvað er og þá sérstaklega hann James nokkur Robinson sem er oftast nefndur við Braveheart því er hann kvenna- og hommagull mikið. Þetta er samt bara svona miðaldra maður sem reykir þessi líka reginnar býsn og lyktar ekki vel, svona eilítið eitt súr reykingar og -einbúalykt af kauða. Hann hrækir líka heldur svona aðeins yfir meðallagi þegar hann talar og brest í hlátrasköll mikil, minnir þá helst á Helga heitinn Skúlason þegar út í frussumbuss er farið.

Hann er já alveg laus við allan ýking, algjör týpa þessi kall. Hann á hús í Frakklandi og er reiprennandi á bæði frönsku og þýsku sem kemur mér mjög vel því ég leik húshjálp frá Alsace héraði í Þýskalandi, getur því hrækt aðeins á mig á þýskunni. En hann er allavega það reiprennandi á frönsku að hann vinnur með upprunalegt handrit af farsanum sem er á frönsku því farsinn er jú franskur. Hann er því alltaf að babla eitthvað upp úr franska handritinu og setja út á ensku þýðinguna sem við öll erum með og frussar því öllu staðfestingar. Svo fer hann út í sígó til að halda lyktinni við og skellir upp úr og brosir svo að andlitið hverfur alveg inn í hrukkurnar og fölsku tennurnar glamra í öllu fjörinu. Nú skal ekki rýnt í þessi rituðu orð með það að vopni að ég kunni ekki vel við þennan fugl því ég kann vel að meta hann, hann er mjög hress og skemmtilegur í alla staði og vinnur örugglega sem og tæknilega.

Hann sagði við okkur á fyrstu æfingunni að gamanleikir, þá sérstaklega farsar, snerust að flestu ef ekki öllu leyti um tækni og tímasetningu. Það er náttúrulega satt og rétt og hann fer mjög nákvæmlega í allt og allar hreyfingar, er semsagt að leggja senurnar frá a til ö bara um leið og við förum yfir þær í fyrsta sinn. Hann vill leggja mikla og ríka áherslu á tæknilegu hliðina eins og ég sagði áðan þannig hann leikstýrir okkur eins og brúðum, samt ekki alveg. Hann leggur margt til og hjálpar okkur við að skilja hversu franskt allt er og út á hvað þetta gengur nú allt saman.

Þetta snýst jú allt um kynlíf, eða kynlífssvelti og framhjáhöld eins og flestir farsar og fara steríótýpurnar mikinn í verki þessu. Og ef skal talað um steríótýpur þá verður að minnast á hinn þýska Krampach sem ég leik. Hann er þverskurður af öllum nasista-, þverhausa-, geðsjúklingatýpum sem upp hafa komið í leikhús- og bíómyndaheiminum. Hann er nískur og fégráðugur með eindæmum og er einn af meðstofnendum þýska stálsins, harður og geðsjúkur nagli. Ég ætla semsagt að kynna mér aðeins hann félaga Dolla Hitler og hvernig hann talaði og fúnkeraði í ræðum og framkomu ýmis konar. Annars eru týpurnar í þessu stykki ekkert sérstaklega djúpar þannig að mikil bakgrunnsvinna er ekki nauðsynleg. Maður þarf samt að vera trúr karakterunum og vinna af mikilli áræðni með tæknina og tímasetninguna að sjónarmiði.


Þetta var nú smá ritdómur um vinnuna sem er farin svona í aðra hönd, hvernig hún gengur fyrir sig og hvað leynist nákvæmlega í stúdíói 2 í Rose Bruford listaháskólanum. Svo er það stage compat, eða fight club eins og það hefur verið kallað, á miðvikudagskvöldum þannig að ég fór í það gær. Nýir kennarar þar eins og á svo mörgum sviðum í skólanum um þessar mundir en þeir voru og eru enn þann dag í dag snillingar og verður því gaman að skylmast í vetur annað en í fyrra.


Ég segi þetta gott í bili því þetta er komið gott í bili. Veriði ble- og sail og hafiðiðiðiði ða godt und Deutzhland uber alles eins og Krampach myndi segja. Meh.

Þið getið þá byrjað að kalla mig Viktor Dögg Melsteð því fótógenískur ég er húrra húrra húrra. Myndirnar mínar eru semsagt komnar í hús og nú þarf að fara að fylla út plögg og pappíra.


Jú jú myndirnar, sem eiga eftir að ráða úrslitum um frama minn sem lifandi props sem leikur sem mest það má, komu í hús eins og fyrr sagði og þær voru alveg hreint fótólissíuss eins maður segir í bransanum. Valdi semsagt þrjár týpur af myndum, ein sem er mjög hlutlaus og góðleg með svona litlu og sætu brosi, tvö einstök af henni. Svo er ein af mér grimmum og vondum ef að ské kynni að ég kem til með að leika vonda manninn, líkurnar á því eru meiri en engar því lets face it ég er enginn Orlando Bloom hommi með eitt svipbrigði sem eru bæði eins. Svo er sú þriðja en á henni sit ég víst á klósettinu og er hún ekki brúkhæf, einhver rembingur í gangi. Get ekki smellt myndunum á netið bæði út af ég kann það ekki og svo yrðu lögsóknir og vesen og það er bara ekki nógu gott karma frá Selfossi.


Ég er semsagt búinn í spunasýningunni ógurlegu í skólanum og hefjast æfingar á farsanum frækna The Threesome á morgun, einnig þarf ég að henda inn blessuðu myndunum og útfylltum plöggum frá Equity og einnig fylla út fyrir showcasw bæklinginn og svo framvegis. Oooooohhhh þar er svo mikil bjúrókrassía í þessum bransa oooooohhhhhhhh, þetta var einu sinni svo þægileg vinna oooooooohhhhhhhh. Bíddu niður á jörðina eitt augnablik, já kominn sunnudagur verð að segja frá því hvað drífur á dagana mína og þannig, vilja ekki allir vita það??


Allavega lukum spunanum á föstudaginn og flestir sem og allir héldu á pöbbinn til að selebreyta, smá biturð og sorg í hjarta sumra því þetta var eiginlega í síðasta sinn sem við erum öll saman á árinu í einhverju sameiginlegu verkefni á sama tíma, núna eru allir í sitt hvorum hópnum og hittast ekki eins oft og áður, tímarnir eru óneitanlega að breytast og við með, við erum að fullorðnast.

Ekki var lengi dvalið á pöbbnum þetta kveldið því þreytan sagði til Sheen og hann hljóp heim. Laugardagurinn sem þekktari er fyrir boltaspörk og bjórþamb var tekinn nokkuð snemma því ég hafði fengið þá hugmynd að gaman væri að tjekka á miðum á Charlton Tottenham og strætó var því tekinn um hádegi til að næla í miða. Fengum miða á bargain-verði á þennan Londonslag og ekki var eftirsjáin í því því þetta var alvöru leikur, fimm mörk en enginn Hemmi frændi, gaman samt.

Laugardagskveldið var með þeim aumari í langari lengi. Gerð var tilraun á pöbbnum í eitthvað smotteríis fjör en ekkert gekk og heim var komið um miðnætti með skilaboð frá Nunnunni sem var brjáluð út af því hurðin út í garð hafði verið ólæst þegar hún kom heim og hún fullyrti fullum fetum og rúmmetrum að hún hefði ekkert efni á því að verða rænd og rupluð. Bíddu var það ekki hún sem skildi eldavélina eftir á fullu í heilan dag?? Ekkert rupl og rænirí en brennum helvítis kumbaldinn niður til kaldra kola, það er í lagi. Fokking Ítala/Ástralir, hver skilur svoleiðis?!??!?


Ég er semsagt hér við tölvuna mína góðu í herberginu mínu góða með nýtt teygjulak á rúminu en það er gott. Var að horfa á Liverpool skíta á plankann fyrir fokking Tjeeeeelsí. Er að fara að horfa á Inter takast á við Juventus. Sunnudagar eru stundum svona, bara fótbolti út í gegn. Ó ég fór auðvitað sjálfur í fótbolta í dag klukkan 1 og er því soldið svona eftir mig þannig séð, þá er gott að gera ekki neitt.


Ég segi þá ekki meira um ekki neitt því það er ekki endalaust hægt að halda áfram þegar maður er upptekinn við að gera svo lítið sem ekki neitt, eins og þessi setning. Ble allir saman ble.