Byrjun

Ég má til með að blogga smá í tilefni dagsins, HM löngu byrjað og ég er að sjá fyrstu leikina í dag, hef verið á kafi í veislunni Festen þannig ég hef ekki haft tíma né löngun né þrek né styrk né úthald né frumkvæði til að setja eitthvað niður á vef. Núna smá.


Ég sit semsagt hérna inni í góðu skjóli í stofunni minnu bakvið öll laufblöðin á trjánum sem eru fyrir utan gluggann. Það er svo heitt að það er alveg hætt að vera fyndið. 27 gráður segja mælar einhversstaðar og BBC segir að það verði 30 á morgun. Stofan mín er þannig séð doldið svöl miðað við aðstæður. Það eru ský á lofti þannig sólin skín ekki alveg sem sterkust, ég gæfi ekki mikið fyrir það er svo væri. Nú væri gott að geta farið úr ullarpeysunni. En það besta sem maður getur gert í svona hita er að safna skeggi sem ég var náttúrulega beðinn um eins og vanalega. Mér líður eins og það séu pöddur að skríða á andlitinu á mér, klæjar djöfullega. Svo raka ég það af þegar allt er yfir og þá kemur í ljós milky way kjammi, ég lít út eins og Tyrki á skallanum. Gott bland, Tyrkja albínói. Talandi um albínóa þá var Nói Albínói sýndur á laugarsagskveldi á BBC 4 hérna um daginn. Skrýtið að sjá ís á skjánum.


Mexíkó var að skora. Júbbí kóla. Festen fer sem sagt upp í þessari viku og allt er að skríða saman. Gengur bara frekar vel en þetta æfingaferli er búið að vera eitt það erfiðasta sem ég hef átt við. Er það mest megnis vegna efnisinnihaldi leikritins. Allir í táraflóði á degi hverjum, that really takes it out of you. Maður er semsagt búinn að vera á útopnu með tárin og gnístran tannannanannana en ég er í fríi í dag og þvæ þvott eins og vindur, mjög góður þurkur í hitanum. Ég nenni ekki að þrífa slotið því ég hef ekki orku í það þannig að mamma og pabbi og co verða bara að fyrirgefa þegar þau koma síðar í vikunni. Ég er ekkert að tala um neina stýju bara smá ryk hér og þar.


Svo fór ég í prufu um daginn fyrir einhverja low budget stuttmynd og kallinn hreppti hlutverkið auðvitað og ég þarf að mæta á æfingar fyrir þessa mynd ofan á allar æfingarnar fyrir Festen þannig ekki mikill tími aflögu. Hún verður tekin upp þann 15. júlí þannig ég verð hérna úti allavega svo lengi. Þarf síðan að fara í danstíma fyrir þennan blessaða MA kúrs þannig eitthvað verð ég að djenga hérna frameftir. Svo að finna íbúð til að búa í á næsta ári. Íran var að jafna. Allt að gerast og nóg að dúlla. Langar svo að fitta inn smá tíma á klakabarði ofan á allt saman. Kemur í ljós hvað verður.

Ég er í fríi þannig ekki meira fingrakrafs. Blææ og áfram Einhver. Verð ég ekki að halda með Englandi? Fánar út um allt. Við vitum þið eruð ensk. Sjiiiiiiid.

Man einhver eftir mér? Ekki furða að þú spyrjir. Er ekkert búinn að sjást neitt mikið undanfarið. Ég hef nú ýmsar ástæður fyrir því. Nóg að gera og svona. Verð að vera dullegur og svo líka að slaka vel á þegar frí gefst.


Þannig er nú það að ég er bara byrjaður á endalokunum hérna hjá mér í skólanum sem leikur við hvern sinn fingur. Æfingar á Festen hófust semsagt í gær. Byrjum bara rólega og lesum yfir handritið og skiptum textanum niður í einingar. Svo er karaktervinna í þessari viku og framan af þeirri næstu. Nú verður maður að taka þennan barnaníðing föstum tökum og gera hann hvað mannlegastan og passa sig á því að ekki gera hann að einhverjum Satani Kölska sem er bara púkalegur. Hann verður að fá að njóta sín sem karakter á sviðinu eins og allir aðrir. Ohhhhhhhh ég er svo mikið að tala um Liiiiiiiiiiiistinaaaaaaaaa. Svo er bara að standa sig.


Síðasta vika var off fyrir okkur í Festen þannig það var tekið smá frí. Yndislegt veður alveg og pikknikk og hangs og labbað um London og bara rómó í rjómóblíðó. Setið í garðinum hjá skólanum og íkornum gefið pasta að nasla á og öndum gefið fransbrauð. Þessir íkornar éta allt, nema brauð með húmmúss. Í vikunni á undan hafði farið fram hið margrómaða Showcase þar sem senur eru sýndar fyrir umba og þumba. Það gekk mjög vel og London tekin með trompi síðan á eftir á mánudagskveldi. Eftir sjóið gaf sig að tali við mig lítil kona sem er casting director og hún spurði mig hvar ég væri fæddur því hún hélt ég væri velskur. Hún sagðist ráða mikið til sín erlenda leikara og ætlaði hún að fylgjast með mér sagði hún. Ég ætla að fá hana til að koma á Festen til að berja mig með augum.


Það er svo annar handleggur hvernig verður með næsta ár því ég fór til Guildford í endurkallsprufur fyrir MA námið góða og viti menn að kallinn flaug bara inn í skólann. Það þýðir að ég er ekki á leiðinni heim í bráð. Kannski kem ég ekki heim í sumar nema í mýflugumynd því þau sögðu við mig í Guildford að ég þyrfti að sækja danstíma í sumar ef ég ætlaði mér að halda í við fólk á kúrsinum. Þannig ég verð að læra smá grunn í steppi, ballet og jazz svona til að nefna eitthvað. Ég held að það sé betra að gera það hérna úti eða allavega auðveldara að nálgast það þannig þetta er doldið trikkí. Svo verður maður að vinna náttúrulega líka. Allt að gjeeeeeerastastasastata.


Já ég er latur að skrifa því annað er meira spennandi. Ég reyni samt að láta í mér heyra svona við og við. Later.

Haldiði ekki að vorið hafi ákveðið að springa svona augljóslega og vænlega út eftir fjóra daga í Noregi. Ég tók strax eftir því þegar ég steig út úr lestinni í Eltham að litlir grænir angar voru farnir að kíkja út úr trjánum. Allt þetta eftir bara fjóra daga í Noregi.


Já svona lítur þá Noregur út. Gin úlfsins. Ljónagryfjan. Forgarður helvítis. Nei nei ekkert svona lengur. Já eftir fjóra daga í Noregi er ég sem nýr maður. Ég geng nú loks heill til skógar eftir langa mæðu. Get nú sest sveittari en nokkru sinni við skriftir á meistaraverkinu sem ritgerðin mín BA kemur til með að verða. Ég ráðlegg öllum, hágum sem lágum, að eyða einhverntíma á lífsleiðinni fjórum dögum í Noregi. Ég er allavega bættari fyrir vikið. En mikið skartaði veðráttan sínu allra mesta páskahreti sem hún hafði úr að moða. Allan tímann þá var svona hálfpartinn snjómuggulegur djöfull í loftinu en ekki snjóaði nú mikið. Við fimm stigin var hitinn en þokan réði ferðinni, alveg þykk og djöfulleg, birgði öllum sjónir hvort sem þeir voru nagdýr eða Nýsjálenskir eða hvoru tveggja væri nema síður væri.

Svo eru páskarnir voða heilagir í Noregi, man ekki hvernig þeir eru haldnir heima á Ís en þarna þá lokar allt á Skírdag og er lokað fram á sumar. Allir upp í fjöll í "hitt húsið" sem þeir eiga, þó enginn Alli í afgreiðslunni. Það eiga sem sagt allir annað hús upp í fjöllum einhversstaðar og þangað fóru ALLIR um páskana, á skíði eða héraveiðar eða eitthvað slíkt. Borgin Osló stóð svona nokkurn veginn tóm. Allar búðir lokaðar og kallinn sem ætlaði að birgja sig upp af kavíar og osti. Bjargvætturinn að þessu sinni reyndist vera búð að nafni 7 eleven en það eru dýrustu búðir í Noregi og á Norðurlöndunum öllum og þá er 1011 talin þar á meðal. Þannig okurbykkja mikil þar á ferðinni. Kallinn í fríi og verðskynið þar af leiðandi bilað og keypt var inn fyrir svona c.a. sexúsunnnkjeeeelllll. Allskonar norskt nammi og kavíar og ostur og Fishermans Friend TYGGJÓ!!!!!! Hugsiði ykkur hvað er til í henni veröld.

Þannig að missaða inn í dýrustu versluninni í dýrasta landi heims. Ekki slæmt. En þannig var nú það. En áður en ég dvaldið í fjóra daga í Noregi þá fórum ég og Þrölli Bró til landsins helga, Liverpool. Á Anfield náttúrulega að sjá strákana okkar í rauðu taka Bolton Vondur Fress í kleinuhring. Stórsigur sem við vitnum í, 1-0. Fengum þó mark, þrátt fyrir svona la la leik, þar sem við sátum með þeim allra hörðustu í The Kop, ég við hliðina á Normanni, ég er hef aðdráttarafl fyrir fólki sem er með dýran smekk. Við sátum sem sagt ekki saman en við gistum hins vegar báðir í Hotel Henderson sem er það ódýrasta og glæsilegasta sem ég hef rekist á í Evrópu. Sem sagt hún Cath og hennar co á þarna hús því þau eru náttúrulega heimaræktaðir Púlarar. Ekki nema 8 herbergi í slotinu því börnin sem bjuggu þar voru fimm talsins og eru þau öll flogin úr hreiðrinu núna, þannig nóg af rými í Casa de Lifrapaté. Aldeilis fín dvöl í Púlinu en áður en við mættum þangað þá höfðum við tekið smá túrhesta pjakka í henni Lon og Don og var það vel því ég er eitthvað svo mikill heimamaður að ég hef gleymt hálfpartinn að vera með túr á hesti allan þennan tíma. Svei mér.


Enní hú þá er aldeilis hérna búið að vera gott að gera svona gaman síðastliðnu daga og það allt í kringum páskana. Fyrsta sinn sem ég er "að heiman" þ.e. ekki á köldum klaka um þessa hátíð. Það var allt í góðu enda eru páskarnir í Englandi ekkert bigg díl. Landið er náttúrulega svo margslungið og hér er aragrúi af fólki víðs vegar að sem ekki heldur upp á né þekkir allt Nóa súkkulaðið sem heldur uppi fjörinu á páskunum. Ég flaug heim, eftir fjóra daga í Noregi, á Föstudaginn Laaaaaaaanga ( Goooooooood Friday) og þá var barsta flest allt opið á Hæ Strítinu mínu og til dæmis á Páskadag var líka flest svona opið. Man í denn heima þegar Þrölli bró þurfti að fara út á leigu á þriðjudegi fyrir Páska til að leigja svona dúsin mynda sem hann gat verið með í viku því það var allt LOKAÐ heima á Ís um Pjáskana. Ég fór nú bara út á Blockbusters og leigði myndir með miao miao og svo út í News(sjoppu)agent en þær eru nú flestar reknar af Indverjum (all Jew reaspect) og þannig stóð hún galopin og hress. En haldiði ykkur frá myndunum The Cronicles of Narnia og The Brothers Grimm. Ég veit það er fullmikið að taka tvær svona ævintýramyndir í einu en þær eru bara ekki nógu góðar. Fussumsvei og sveiattann eins og Soffía frænka myndi segja en hún er einmitt norsk.


Jæja segjum þetta gott úr Villunni í bili. Vorið er geðveikt komið til mín þannig ég fer að senda það til ykkar allra mjög bráðlega, eftir svona einn dag eða tvo eða fjóra..............daga í Noregi. Blæ blæ og miao miao.

"I like the flowers, I like the daffodils. I like the mountains, I like the rolling hills......". Svona hljómar nú fallegur texti og hann er hægt að syngja nú um mundir því daffodillurnar eða páskaliljurnar eru farnar að kinka kolli í golunni og vorið bankar. Sköllóttur kollur getur næstum því verið ber að ofan úti við.


Ég sit inni við skriftir og get ekki annað. Langt er nú liðið og það er orðið framorðið síðan ég reit texta í svæði þetta, nú gjöri ég bragarbætur á og segi tíðir um yndi. Ég hef verið í svona engu sérstöku undanfarið nema ritgerðarsmíð og hangsi að tagi ýmsu. Hef fengið svar frá þeim í Glaskow. Það er nú reyndar vika síðan að ég fékk það svar, voru þeir ekkert að hika við að skjóta mann niður heldur drifu sig bara í því. Sem sagt nei frá þeim í Gljáskógum. Alveg eins gott því prufan, eins og þið munið, var ekki upp á svo mikið sem 100 grömm eða svo af siginni grásleppu. Síðan fæ ég alltaf þennan leiðindarvíbíng þegar ég er í Glaskow. Mér leiðist svona hálfpartinn og langar að fara þaðan strax aftur. Ég veit ekki hvað þetta er. Ég hefði örugglega lært að lifa þar ef að svo hefði borið undir en svo er nú ei þannig að þið getið bara gleymt því. Núna er bara að massa recallið frá Guildford ef maður hefur löngun og getu til. Verð að finna mér góðan djazzballetskóla hérna í Eltham og æfa stíft því það flýgur ein gin í gegnum þessar blessuðu five, six, seven, eight prufur.


Ég vil spyrja ykkur að einu. Hvað eiga ég og Arnar Jónsson bráðum sameiginlegt? Nei ég spyr. Nú var ég að fá hlutverk í leikritinu sem verður sýnt í London í sumar, lokaleikritið á ferli mínum í Rosie B. Það er leikritið Festen eða Veislan eða hvað nú sem það var kallað á ISSSlandi. Já góðir hálsar, ég kem til með að fara með sama hlutverk og Arnar Jónsson fór með í Þjóðleikhúsinu forðum daga. Ég er að fara leika sextugan pabba, sem er afi í þokkabót, sem misnotaði börnin sín heiftarlega og fær að finna fyrir því allsvakalega í leikritinu. Ég á ekki til aukatekið orð góðir hálsar. Hvernig á ég að fara að þessu? Í senunum okkar fyrir Showcase-ið megum við ekki leika upp fyrir okkur eða niður í aldri þá aðallega, ekki vera mikið yngri eða eldri en karakterarnir eru í senunni. En núna er það allt í lagi út af því þetta er Festen. Við erum fyrsti leiklistarskólinn í Englandi til að fá leyfi til að setja þetta upp því þetta var nýverið á fjölum einhvers leikhúss á West End. Ég kem ekki til með að leika nema ca 30 ár upp fyrir mig þannig það er í góðu. Fakkin Ell.

Talandi um senurnar fyrir Showcase þá vorum við að fara yfir nokkrar hugmyndir um daginn og kennararnir horfðu á og sögðu af eða á, jei eða nei, núll eða nix. Ég og hann Rob, sem 21 árs strákur frá Wakefield rétt hjá Leeds, stór og stæðilegur eins og moi, gerðum senu úr "Rosencrantz and Guildenstern are dead" eftir Tom Stoppard. Höfðum æft senuna þó nokkuð svo þeim litist nú alveg örugglega vel á hana og þeim fannst hún líka flott hjá okkur og sögðu Amen svo við komum til með að gera hana í Showcase-inu þann 2. maí. Skemmtileg sena úr kreisí leikriti sem gaman er að.


Þetta er svona það helsta. Einn góður í viðbót kominn inn í Rósina Brúnu en prufur fóru fram nýverið heima fyrir skólann minn góða. Sá ágæti maður heitir Jóel og var með mér í Clint í sumar og er hann snillingur. Fékk ekki inn heima en inn í Rósina og er það best.

Svo eru hamingjuóskir til Fjólu frænku sem á ammli í dag og er það stórt að þessu sinni. Vildi ég væri í kökum og kaffi á morgun. Fer bara til Noregs í staðinn þann 10. apríl. Baaaaaííííí.

Nú er hitastigið aðeins farið að pikka sig upp og brúnin þar af leiðandi aðeins farin að lyftast, smá gola en mildur djöfull. Von er á rigningu hjá hinni konunglegu BBC og þar var haft eftir mönnum að "spring has sprung".


Jæja eftir alla jákvæðnina og mjálmið hérna um daginn er um að gera að fara taka til hendinni. Er núna búinn í þessari gervi- og ektaprufutörn sem var hérna í síðustu viku þannig nú get ég farið að nota tímann í eitthvað uppbyggilegt eins og hespa ritgerðinni af. Þrölli bró er að koma á leik hérna í byrjun apríl og mig langar að vera kominn allaveganna langt með ritgerðar-antíkristinn þegar hann ber að dyrum. Er semsagt nýkominn frá Gljáskógum í Pilsalandinu mikla og þar var ég prufaður út og inn og allt um kring. Eins og fróðir menn þykjast muna þá er ég að reyna að sækja um MA-nám í dans- og söngvamyndum, nostalgíuhundur ég er. Fór semsagt í dans-, söng- og leikprufu að þessu sinni og það var nú eins það var.

Dansprufa þessi var sú fyrsta sinnar tegundar sem ég hef nokkurntíma farið í. Við vorum eitthvað um 20 sem vorum að láta til prufast og var ekki til setunnar boðið þegar teinréttur spjátrungur stökk inn í herbergið og sagði okkur að halda okkur heitum því við myndum byrja innan tíðar. Fyndið hvað allir eru óöruggir með sig í svona prufum, þetta virkar örugglega eins og fyrsti dagurinn í nýrri vinnu fyrir alla. Allir að reyna vera sniðugir og hlægja og teygja á aftanverðum lærunum, sýna að þeir eru nú örugglega liðugri en næsti maður. "Já ha ha ha ég er hérna frá Cambridge og er hérna og já já og..........", og allt í einu er manneskjan sem þú varst að tala við horfin því hún varð að kíkja í spígat svona rétt á meðan samtalinu stóð. Ohhhhh það er svo gott að vera svona liðugööööööööör. Ég var bara eitthvað að galloppa um svæðið og reyna að halda mér svölum inn í ullarpeysunni og svo brást þetta á með suðvestan-hliðar-saman-hliðar.

Kom svo sá teinrétti með einhverja ameríska þolfimitýpu með sér og rútínan byrjaði samstundis....five...six...seven...eight...og ég vissi ekki hvað ég var kominn út í. Hann byrjaði á einhverri rútínu og allir áttu að fylgja með og endurtaka eins og þeir hefðu verið að æfa þetta síðan um áramótin. Ég var ekki alveg í essinu mínu þarna og skellti þar af leiðandi í kæruleysisgírinn og hafði bara gaman af, reyndi að brosa og dilla bossanova. Náði svo sem rútínunni alveg en gerði hana svona bara eins vel og ég gat, reyndi að vera ekki fyrir framan speglana í herberginu. Æi þetta var alveg bara gaman.

Að henni lokinni þá var bara undið sér í sönginn og leikinn og litla devised stykkinu sem maður átti að undirbúa. Listi upp á vegg og allir að bíða eftir að komið yrði að þeim, ég var fjórði síðastur. Var eitthvað þyrstur þarna og leitaði mér brunns og þeir eru svona sniðugir þarna í Gljáskógum að hafa vatnið þannig úr garði gjört að þig þyrstir enn meira þegar þú ætlar að svala þorstanum með því að dreipa á veigunum sem by the way voru svona gulbrúnar á litinn. Jæja loksins komið að mér og ég þurrari en Gobi í munninum og ekki hjálpaði skolpið pisslitaða eins og áður sagði. Undirleikarinn sem sá um að spila fyrir okkur á pjanóið var ekki góður og spilaði bæði lögin alltof hægt eftir að hafa spurt mig hvernig ég vildi hafa tempóið, þvílíkur sveinninn jóla. Svo lék ég trallaði og ekki orð um það meir, fæ að vita eftir 2-3 vikur. Bla bla.


Jæja verð að byrja skrifa eitthvað sem ég get skilað inn á endanum og hætta þessu ruuuuugli. Ef þið viljið eitthvað meira þá bara gluggiði í dagblöðin, það er alltaf hægt að finna eitthvað þar sem vert er að lesa. Laters.

Jæja börnin góð, I´m on the up and coming in life ég get sagt ykkur það. Það er ekkert nema jákvætt um mitt líf að segja um þessar mundir. Ég má til með að deila þessu með ykkur og monta mig smá í leiðinni.


Ég vil byrja á því að við í fótboltaliðinu góða Rosie B áttum leik við Drama Center hérna á sunnudaginn og það var nú leikur í meira lagi. Við byrjuðum vel með marki frá hverjum öðrum en bleika skýinu sem þetta skrifar. Hörkuskalli eftir góðan kross frá Aaroni McManaman en svo seig á ógæfuhliðina. Lentum 1-3 undir á okkar eigin heimavelli og þannig stóð í leikhléi. Nú var okkar "unbeaten run" ógnað svo um munaði þannig við urðum að spíta í lófanna og gera eitthvað í þessum ófagnaði öllum saman. Fullt af fólki úr skólanum hafði mætt til að hvetja og nú gátu menn ekki farið að tapa. Ég var tekinn út af rétt fyrir leikhlé og byrjaði ekki seinni hálfleik vegna slakrar mætingar á æfingar upp á síðkastið, Aaron, sem spilaði sem fyrirliði, að reyna að vera dipló. Eftir svona sjö mínútur í seinni hálfleik tók Sigurður Zubezareta kastið í markinu og sagðist vilja bangsann sinn inn í vörnina og það varð svo og þá var líka allt sett í lás. Og þá um leið tók sóknin við sér og setti ein fjegur mörk og við unnum leikrassgatið 5-3 og erum enn ósigraðir síðan að RADA tók "okkur" í bakaríið, en þá var Kóngurinn á 1. ári. Þannig það er langt um liðið.


Allavega sætur sigur það. Annað í bleika skýinu er það að ég hef verið tilnefndur af skólanum til að keppa um The Spotlight Prize sem eru veitt ár hvert fyrir framúrskarandi tilþrif á sviði leiklistar hjá lokaársnemum í helstu leiklistarskólum Bretlandseyja. Það eru semsagt einn strákur og ein stelpa valin úr hverjum skóla til að keppa um hnossið sem á endanum fjögur stykki hljóta, tveir strákar og tvær stelpur. 44 nemendur tilnefndir en 4 útnefndir. Eins og ég segi þá er bara heiður að vera tilnefndur. Hugsiði ykkur, fyrst Rúnar frændi tilnefndur til Óskarsverðlauna og nú ég til Spotlight verðlaunanna. Þvílíkt hæfileikaoverflow er í fjölskyldunni minni, í föðurættina þ.e.a.s. Nú þarf móðurættin að sýna sig og sanna. Það er nú ein Ædolstjarna þar einhversstaðar á meðal þannig ekki er öll sylvíanótt úti enn. Fariði endilega inn á www.spotlight.com og berjiði mitt fagra [sviðs]nafn augum.


Svo var ég að fá einkunina/umsögnina mína fyrir leikritið sem ég var í um daginn og það var alveg súper umsögn þó ég skrifi sjálfur á eigið blogg. Þetta hljómar nú sem eitthvert helvítis mont í mér en þannig er það bara að ég hef ekki fengið svona góðar umsagnir á ferlinum, ég var ekki beinlínis í uppáhaldi hjá kennurunum á mínum fyrstu árunum í skólanum. Núna fæ ég umsagnir á borð við að ég sé að koma þeim svo skemmtilega á óvart á þriðja árinu með stjörnuframistöðu og þess háttar. Ég var alltaf "a late bloomer" og er greinilega enn, ég er semsagt að springa út núna samkvæmt kennurunum og er það vel og er ég glaður.


Ég fór svo í prufu fyrir MA dæmið í Musical Theatre á laugardagsmorgninum í Guildford og mér fannst mér ekkert ganga neitt sérstaklega vel en ég var að fá bréf þess efnis að ég sé boðinn í "endurprufur" eða recall í maí þannig að eitthvað gerði ég rétt. Ég fer svo til Glaskow eftir helgi í prufur þar og hann Alli litli, sem var að lenda í morgun í London, ætlar að fljúga með mér og fljúga síðan þaðan til Ítalíu. Hann er að fara í prufu á morgun en ætlar svo aðeins að tassajilla í Villunni með okkur sveittum á kantinum. Helvíti fínt.



Ég segi þetta gott núna en vil enda á því að segja að Normenn eru yndislegt fólk í alla staði og er það mest megnis ástæðan fyrir bleika skýjinu. Allar mínar Normannablammeringar fram að þessu hafa verið vanhugsaðar og óþarfar og biðst ég hér með forláts á þeim og ef ég hef sært einhvern þá bara venlig hilsen og hej alle hubba. Þið skiljið þetta þegar þið verðið eldri. Hej san.

Jú jú ég gæti alveg sagt eins og eitt orð eða farið með eina limru svona einungis vegna þess að ég er ekki í skólanum eða einhverju sérstöku verkefni þessa daganna. Fréttaþyrstir eru líka farnir að skjálfa.


Hvernig á ég að byrja? Í heimi þar sem ekkert er heilagt og enginn er óhultur. Í heimi þar sem pundið er orðið heilar 119 krónur og Emil í Kattholti fellur fyrir eigin hendi. Ég veit ekki hvar ég á að byrja. Svo sem kannski að á þriðjudaginn í síðustu viku var leitaður uppi leikvangur QPR hér í London því þar mættust með sterkari landsliðum heims í dag, Íslendingar og Trinidadar sem reykja Tobago. Circa bát 40 Trinidadar voru á hvern Ísbjörn og mikil voru lætin í þeim. Þeir voru mættir þarna löngu fyrir kick off að grilla allskonar poka fulla af kjöti og til að dreifa flautum og hristum. Þeir voru í stuði þrátt fyrir grillandi kuldann í Norður London. Maður hitti eiginlega ekki á neinn sem maður þekkti sem er frekar óvenjulegt þar sem maður er celeb og þekkir jú annan hvern ísbjörn. Hitti þó hann Gulla sem var með mér í landafræðinni.

Trinidadar unnu semsagt leikinn tvö núll og var ekki um miklar dýrðir í leik íslenska liðsins enda ekki mikið um stuðning eins og ég sagði áðan, mikið af hringlandi og syngjandi Trinidödum þess í stað. Sat samt sem áður við hliðina á fjölskyldu frá Ísafirði, yrti ekki á hana einu orði. Svo er þetta búið að vera svona og svona eins og þið skiljið. Fór svo helvíti illa í hálsinum, sem ég á til, hérna á mánudeginum fyrir sýninguna góðu og er búinn að vera hálf svona tuss tuss síðan þá. Gerðist fyrst náttúrulega þegar ég var í henni þjálfun einka hjá henni Berglindi glimmerbombu árið 2001. Þá tók ég einhverja upphýfingu alveg óupphitaður og tognaði svona hressilega á hálsinum. Búinn að vera með dodsjí háls ever sinns.

Reyndi sem sagt að leita mér lækningar hérna um daginn og leitaði þá á náðir dr. Ma sem er kínverskur praktísjóner sem rekur lítið verkstæði fyrir allra manna mein hérna á high strítinu í Eltham. Ég fór bara til kallsins og hann sagði að það væri sérstakur díll í gangi bara fyrir mig sem samanstæði af nálastungumeðferð og nuddi á aðeins 30 punnara, ekki slæmur díll það. Ég lagðist fyrir hjá dr. Ma og hann fór að selbita nálar í mig allan að aftan, nál í sitt hvorn kálfan, í sitt hvort aftanvert lærið, sitt hvora rasskinnina, neðst í hryggsúluna og svo tvær í öxl og háls hægra megin. Svo lét hann mig liggja og kom inn á svona 7 mínútna fresti og fiffaði aðeins í nálunum á milli þess sem hann hringdi út um hvippinn og hvappinn og talaði aðallega á kínversku. Hringdi samt eitt símtal þar sem hann virtist vera að reyna að selja útibúið sitt í Welling, eitthvað að minnka við sig kallinn, en þar var víst á ferðinni einhver ofurdíll, útibúið á útsöluprís. Dr. Ma alltaf með besta dílinn.

Ég verð að segja það að ég fann ekki mikinn mun á mér eftir nálarnar en hann gaf algört þrusunudd sem fól í sér miklar barsmíðar og mikla yfirferð á mér aðallega því ég var á fleygiferð þarna á bekknum. Hann lauk síðan nuddinu með bros og hlátri á vör og sagðist vera 72ja ára gamall og vera í tuddaformi, bara eins og Clint. Ég er viss um að Clint og dr. Ma hefðu um margt að masa enda báðir á toppi ferilsins og í tuddaformi.

Ég er svona að reyna að vinna úr þessum bæklaða hálsi mínum bara sjálfur með smá hjálp frá chiuvava nuddaranum Sigurði Herberts sem sýndi góða spretti hérna í gær. Verð að vera orðinn svona bærilegur fyrir prufurnar í Guildford á laugardaginn. Sit bara heima um þessar mundir og læri mónólógana fyrir prufurnar og les leikrit fyrir mock auditions sem eru í næstu viku. Fór svo til hennar Shonu Morris sem er fyrrverandi hreyfingarmógúll í Rosie B og ég tók viðtal við hana fyrir BA ritgerðina mína, fór barasta heim til hennar í Islington í Norður London, býr á jarðhæð með kettinum sínum, svo mikill hippi. Nú get ég kannski farið að skrifa niður nokkur orð í ritgerðinni því nú eru heimildirnar komnar svona nokkurn veginn í hús.


Jæja rassinn orðinn algjörlega dofinn á að sitja hérna á kistunni sem fylgdi með húsinu fyrir framan tölvuna þannig ég læt þetta verða gott núna. Ég bið því að heilsa ykkur þá og svo vinnum við Óskarinn bara á næsta ári og þá er ég að tala um fjölskylduna mína. Ble.

Blogg einu sinni í mánuði það er mitt mottó. Kannski við hæfi að hella upp á smá ábót af því tilefni að ákveðnum áfanga hefur verið náð og vissu verkefni er vissulega lokið.


Jú góðir fiskimanns vinir í hálsinn þá lauk sýningum og öllu heila ferlinu á hinu rammspænska og eiturheita leikriti Peribanez í gær. Þannig var að sýningarnar hófust á fimmtudagskveldið, svo var sýning á föstudagskveldið og síðan var öllu slúttað í gær með einu matinee-i og lokasýningu í gærkveldi. Gengu þessar heilu fjórar sýningar alveg eins og í sögu eftir Astrid Lindgren, allir með eplakinnar og í góðum gír í doppóttum pilsum og fléttur niðrá rass. Ég var allaveganna í bleyjunni minni með skikkjua góðu á bakinu, með óþægilegri búningum sem ég hem komist í fyrir þær sakir að hann var alltaf hrynjandi í sundur og hinar þrjár fræknu búningardömur sem slógu hann saman þurftu alltaf að vera hlaupandi til með nál og tvinna og fleira saumadót. Ef það var ekki til að ditta beinlínis að búningnum þá var það til að ná út títuprjónum sem þær höfðu gleymt einhversstaðar inn í honum blessaðar, voru prjónarnir þá farnir að stingast inn í loðið skinn í öllum herlegheitunum.


Semsagt þessari blokk lokið og nú tekur við eitthvað annað og skemmtilegt. Til þess að geta þess sem er á döfinni þá eru söngprufur fyrir showcase næstkomandi laugardag því ekki mega allir syngja þar. Showcase er svona senusjó þar sem umboðsmenn mæta og vega og meta kjötskrokkana sem við erum. Svo er ég að fara í prufur sjálfur til Guildford og Glaskow í mars þannig maður þarf að læra ný lög og mónólóga til að vera með allt á tæru og geta sýnt hvað maður getur. Svo er það ritgerðin maður. Allt er búið að vera á hóld á meðan sýningunni stóð, nú verður maður að fara að læra og vera geðveikur.


Svo er Kóngurinn náttúrulega niðrí stofu, kom til að sjá Ís-sjóið sem þetta leikrit var, senunni stolið hvað eftir annað af vitleysingum frá suð-vestur nára útkjálka heimsins, húrra fyrir því. Þannig djengið heldur áfram meðan Kónginum nýtur við og þá er ekki beðið um lítið.

Meira var það nú ekki lömbin mín. Veriði nýrökuð því nú fýkur skeggið. Ble.

Já komiðið nú sæl allir sem einn og kindin Einar. Hér er ég mættur og get ekki annað þegar maður situr á rassaling og hefur gert alla helgina. Friður og ró. Hér er friður og ró.


Sit semsagt niðrí stofu með farrarann og horfi á Inter taka á móti Juventussunni sem allt ætlar yfir að æpa með látum og blettum. Ég hef tekið því ekki með eindæmum rólega heldur hafa sérdeilis rólegheit verið tekin hér með trolli og mezza notte og gutta. Kræst það sem maur getur nú slappað af, hef nú verið að læra þessi reginnar býsn líka. Er líka bara einn í Villunni því Sigurður Hrotti fór til landsins Ísa að taka upp raunveruleikaheimildarmyndina "Jónsi í Svörtum Leðurjakka verður eldri".


Ég þarf auðvitað að læra eins og nemanum mér ber, er líka með tuddahlutverk í sýningu sem ég verð að sinna með hreysti og dugnaði, fullt af línum sem ég verð að vera frekar sjúr á í þessari viku, sú síðasta í æfingum fyrir "production week" en þá er stykkinu hent upp og allt fer á fullt. Svo hefur mér hlotnast sá heiður að vera einn af fjórum nemendum skólans sem fara kannski í The Globe á Shakespeare hátíð til að leika í smá senu úr stykkinu mikla "´Tis pity she´s a Whore" eftir John Ford. Við erum fjegur sem höfum verið tilnefnd og eru tvö sem fá að fara, ein stelp und einen strakken. Það er nú bara heiður að vera tilnefndur. Lesum saman senuna á morgun á þá verður valið í þetta dæmi.


Þannig að dæmið hjá mér er barasta skólinn og sýningin góða. Höfum nú verið að æfa í þrjár vikur og aðeins ein eftir og við höfum aðeins farið í gegnum leikritið einu sinni og mér finnst tíminn vera ekki af skammtinum óskornari. Leikstýrunni finnst við hafa tímanna fjöll á okkar snærum, enginn virðist vera sama sinnis. Er hún bara kjánaprik þessi stýra? Sumum innan kastsins finnst það og eru þar af leiðandi í kastinu, taka reglulega kastið. Dæmið þið um það, hérna er hún: www.aileengonsalves.co.uk .


Það eru hvorki færri né fleirri en þrjár búningastelpur að sauma búninginn minn. Ég veit hvað þið eruð að hugsa og svarið er nei ég hef ekki bætt svona miklu á mig. Hann er bara flókinn þessi búningur. Hef farið í tvær búningamátanir hingað til og verið í samanlagt fjóra tíma með þær sveimandi í kringum mig títuprjóna og málmbrand. Ég er að fara í þriðju mátunina á morgun og bætast þá við tveir tímar enn við þá runu. Þær eru jú bara að læra eins og allir. Ein þeirra sér um "buxurnar" mínar sem er svona týpísk spænsk bleyja frá 1650 þegar Columbus var að djenga hvað mest. Svo er ein blessunin að sauma jakkann minn sem er fóðraður allur upp og niðrúr svo mér verði örugglega ekki kalt á sviðinu innan um öll ljósin og svona. Og svo er sú þriðja að sauma skykkjuna mína sem er stærri að flatarmáli en lóðaúthlutun á Arnarnesi og voldugri en Adriano sem var að fá mark dæmt af sér.


Þannig að hljólin snúast hér sem fyrr og maður hefur bara ekkert tíma til að blogga eitthvað eins og rugludallur. Maður þarf svo líka að hugsa um framann eða þá framtíðina. Er að fara sækja um MA nám í Söngleikja....djengi, musical theatre. Guildford og Royal Scottish Academy of Music and Drama eru skólarnir sem ég hef sent umsókn til og fer í prufur fljótlega eftir að ég hef lokið öllu sem heitir sýningin Peribanez. Svo er það BA ritgerðin sem býður alveg spennt eftir því að ég skrifi hana. Nóg að gjöra. Ég kem örugglega ekkert heim aftur, panta bara pláss á geðsjúkrahúsi strax því ég á örugglega eftir að mizza það. Leggst inn strax eftir ferðina til Grikklands, maður verður að fylgja Davíð í mössun aldarinnar.


Allaveganna þá segi ég þessari smásögu lokið. Hvernig er það, get ég ekki notað blogg þessara þriggja ára sem BA ritgerð, borga bara Guðna Kolbeins eða Þrándi Thoroddsen til að þýða ósköpin og voíla: skemmtilegasta BA ritgerð sem út hefur komið á þessum ársfjórðungi.
Pæling. Bara bæ bæling.

Ég sé það á skjölum sem tilheyra síðu þessari að ég hef ekki komið nálægt neinu sem heitir blogg í núna þetta rúman mánuð. Er þetta hneisa hin mesta og krefst ég svara sem fyrst og ef ekki strax þá núna.


Ég er náttúrulega löngu kominn út til London aftur eftir langt og mikið og loðið jólaleyfi þar sem margt bar við og enn meira rak. Ég náttúrulega tók þá ákvörðun að vinna ekki svona starf sem borgar laun heldur ákvað ég bara að vinna að lokaritgerðinni minni sem heitir dissertation á ensku og á að skilast í maí einhverntíma. Nú segir fólk kannski: "Hva maí?!?! Er ekki nægur tími til stefnu?!?!??!?!?!?!". Ég segi til að svara þessum sauðum sem láta svona vitleysu út úr sér að ég hef barasta ekki neinn einasta tíma til að skrifa hérna eða lesa fyrir ritgerðina, allt er bókstaflega á fullu. Eins gott að ég las þessar örfáu skruddur heima um jólin því ég veit ekki hvenær ég get kíkt í bók næst.

Það er semsagt nóg að gera því að í fyrstu vikunni þ.e. síðustu viku voru fyrirlestrar haldnir í tengslum við ritgerðina BA þannig ég undirbjó það dæmi alla síðustu viku og hélt svo lesturinn á fimmtudaginn. Gekk svona la la, erfitt að kynna sér svona náið eitthvað efni og reyna að koma öllu því sem maður þarf að segja frá sér á mjög stuttum tíma. Svo er þessi vika sem stendur yfir búín að vera undirlögð sjónvarpsvinnu en þar erum við, sem sagt leikhópurinn úr Peribanez sem er næsta leikrit, að læra undirstöðu atriði í tækninni sem kemur að því að vinna við sjónvarp og kvikmyndir, hvernig á haga sér í kringum skrýtin tæki og menn, hvar á að standa og hvert á að labba o.s.frv.

Ágætis vinna sem þar fer fram en mikið að læra á barasta einni viku. Hefðum getað auðveldlega verið í svona sjónpó dæmi langt fram á sumar og samt ekki lært nema brot af bransanum. Svo á mánudaginn byrja svo æfingar á leikritinu mikla Peribanez eftir Lope de Vega hinn mikla Spánverja sem var algjör úlfur. Það verður alveg stíft prógram fram í lok febrúar og þá tekur við smá breik í tvær vikur eða svo sem maður verður að nota vel. Því næst er komið að gerviprufum eða mock auditions þar sem við erum æfð í að fara í prufur og svo er einhver geðveiki í viðbót og svo mætti lengi væla.


Get ekki staldrað hér við lengur og blaðrað því ég verð að fara að læra senuna mína fyrir Tíví-ið á morgun. Harður þessi tívíbransi, læra nýjar línur as you go along and look for your mark.

Sound rolling, sound speed, camera rolling, aaaaaand ACTION!!!! Kött, print and dets a WRAP. Þetta sagði Clint allavega alltaf og hann kann á þetta hjeeeeeeeeeeelvíti.

Blæ blæ og smá bló takk.

Góðir hálsar má ég biðja um smá hljóð því nú hefst liðkun á ryðguðu bloggi sem ekki á sér sjö daganna sæla í heimi þessum. Já rúsínurassgöt, ég er kominn heim í sveitasæluna sem er Reykjavík.


Ég vil byrja á því að senda árnaðaróskir um og yfir haf og lönd sem skilja mig og bróður minn að. Já hann Þröstur brósi besti á afmæli í dag og er hann hvorki meira né minna en þrítugur. Sendi ég honum hér með hamingjuóskir með þennan áfanga sem hann er ekkert sérstaklega hrifinn af veit ég. En með ellinni fylgir ró og speki og er ég viss um að þú finnur æðruleysið í öllum þessum aldri sem hefur verið hellt yfir þig núna. Til hamingju með daginn Þröstur minn.


Já og svo veit ég að ég hef ekki sést hér á þessari síðu síðan í nóvember einhverntíman en það eru svo sem ástæður fyrir því. Flutti semsagt í Villuna í London og þar lá samband við net niðri lengi vel. Úr Setrinu í Villuna? Þið kannski spyrjið ykkur hvernig í ósköpunum maður getur alltaf fundið svona glæsihýsi á ekki stærra svæði og það í London, úr Höll Kóngsins í Setur og nú í Villu. Ég verð bara að segja að ég er svona heppinn í þessum húsabransa. Villan ber nefnilega nafn með rentu, er skreytt að innan með fallegum speglum, rauðum flísum á gólfum og svo fallegu bláu sófasetti, allt í boði IKEA frænku. Og svo einfalt gler á línuna svo að það verði aldrei almennilega hlýtt inni. Æðisgengið.

Svo hefur gengið á í skólanum að ég tók Fight Test þar sem Antikristurinn sat í dómarasætinu. Þetta var einhver satisti frá Manchester sem hefur hlotið smá vald í gegnum tíðina og nú býr það allt sem heitt loft í hausnum á honum. Hann var strangur, mjög strangur. Ég hlaut bronz medalíu fyrir frammistöðuna. Þetta hefur kannski eitthvað með að gera að ég sparkaði mjög svo fast í hneturnar á öðrum kennaranum í worksjoppinu sem hann hélt eftir prófið. Átti náttúrulega að sparka í þykjó en náði ekki svona langt niður, allt dvergar í kringum mig, og sparkaði því frekar fast beint í mark. Það var ekki góður dagur.

Svo lék ég Ebenezer sjálfan Skrögg fyrir allt elítuliðið í Bexley Council. Við vorum beðin um það fjögur sem vorum í sama leikritinu að gera smá jóla jóla leikrit fyrir elítuna í Elítuhúsinu í Danson Park gegn vægri greiðslu. Við eyddum semsagt viku í undirbúning á þessu og sýndum þetta svo á föstudagskveldi við fádæma þöglar en góðar undirtektir held ég. Þau eru öll svo sófistikeruð að þau mega ekki sýna mennskar tilfinningar. Þetta er jú húsið þar sem drottningin kom í heimsókn í í sumar og baunaði meira að segja í sérstaklega útbúið klósett á efstu hæðinni sem ég fékk að sjá. Ég fékk ekki að bauna í það sjálfur bara að dást að því.


Já já svona er nú það og hérna svo fenguð við að vita í hvaða leikriti við verðum eftir jól. Mitt leikrit heitir Peribanez og er eftir Lope de Vega, úlfinn sjálfan. Ég er ekki búinn að lesa það enn alltsaman en hlutverkið mitt er ægifagurt og nú er smurning um að standa sig. Ég verð ekkert að vinna um jólin nema þá í lokaritgerðinni minni sem ég verð að fara að krukka almennilega í. Það verður ögn þægilegra kannski núna því ég var að fá nýju fartölvuna mína í hendur sem að ég fékk í verðlaun fyrir auglýsingasamkeppnina góðu, þrusuvél það.

Þannig gott fólk ég verð heima við svona að mestu leyti, reyni að hafa nóg að gera til að halda huganum frá ýmsum hlutum og einnig til að hafa hugan við það sem ég þarf að gera. Nú er ég byrjaður að bulla þannig ég kveð.

Ef það er eitthvað þá bara takiði í tólið og svo framvegis. Blamm.

Hvernig er það? Á bara að taka Evrópu með frostbitinu góða og ekki skilja neinn afgang eftir fyrir okkur hin?? Nú man ég hreinlega ekki hvernig kuldinn "hagar" sér á Íslandi en mikið asskoti er ég ekki að kaupa þennan raka kulda.


Hef flogið víða um Evrópu nú upp á síðkastið og alls staðar er kuldaboli í bílstjórasætinu og tekur á móti manni ásamt systrum sínum, þeim Frostrós og Grýlukerti. Og það fyndna við þetta er að Pólland var hvað hlýjast, ennþá þjáð af dreggjum kommúnismans auðvitað en samt svona í hlýrra lagi, allaveganna miðað við London og Norður Ítalíu. Er semsagt tiltölulega nýkominn heim frá Ítalíu þar sem stórtenórar og önnur villidýr voru sótt heim. Alli heitir drengur góður sem býr í flísalagðri íbúð í Piacenza þar sem mýkingarefnislykt ræður ríkjum nema þegar hann tekur rispu í eldhúsinu því þá ilmar allt af gúmmulaði.

Lenti semsagt á fimmtudaginn síðasta í Talíu eftir að hafa hlotið tuddadóma fyrir leik minn í ærslaleiknum farsakennda The Threesome, Clint hefði verið stoltur af sínum manni, fékk fyrstu einkunn fyrir frammistöðuna, mín fyrsta eðaleinkunn fyrir performans í skólanum og er ég ánægður mjög með það. Allaveganna lenti ég og Alli og Fran vinur hans frá Spáni og Glaskow voru ekki seinir að leiða mig fyrir söngmógúl þar sem þeir létu háum C-um rigna yfir múginn og manninn, náði samt að sofna í sófanum í litla herberginu þar sem regnið fór fram. Seiðandi tónar og þurrar linsur. Heim í batjelorpadið til að skipta út mýkingarefnislykt fyrir risottolykt, amminamm.

Skinka tekin á Parma daginn eftir og kaffi drukkið með eðalhjónunum Gissuri og Sigrúnu, þau búa vel við hliðina á hæusi þar sem besta kaffi í Evrópu er selt. Já góðir hálsar, maður drekkur nú kaffi eins og þjáð ljóðskáld sem situr á Kaffi Mokka og les Kafka, drekk það eiginlega bara þegar ég í heimsókn á Ítalíu, þar er líka alvöru kaffi ekki svartur magakrampi eins og kaffið á Íslandi ætti að vera kallað. Smá kaffihroki hlaupinn í kallinn. Allaveganananana þá var skinkað í Parma og farið svo í steik með smá mýkingarefniskeim á kantinum, mjög týpískur dagur á Ítalíu það.

Feneyjar teknar með trompi daginn eftir annað skiptið á ferlinum, fór í fyrsta skiptið í mars síðastliðnum og hafði ekki tíma til að tjilla almennilega þá þannig nú skildi maður aðeins tjillllllla betur. Fiskisúpa og tiramisu sem Alli mælti með var fyrst á dagskrá. Tiramisúan var eitthvað það besta sem ég hef látið upp í minn skolt sem skógarbjörn, alveg bráðn bráðn. Hinsvegar var súpan eitthvað mis. Hún var alveg bragðgóð og allt það en þeir voru eitthvað að mis þegar þeir hugsuðu um að gera fiskisúpu. Það er eins og þeir hafi haldið að þeir ættu að sjóða fiskinn í henni upp úr sjó því brimsaltara kvikindi hef ég ekki stungið tungunni ofan síðan ég tók við þessu prestsembætti hér í Welling. Og talandi um velling, fiskisúpan gott dæmi um velling. Vatnsglas takk.

Þannig Feneyjar frekar í saltara lagi, keypti þó góðan hatt og ef ég sé með hann þá verð ég ekki brim eins og súpa og ávallt hress í bragði af bráðnandi köku með keim af kaffi. Keypti líka eina litla grímu sem var svo lík karaktergrímunni minni sem ég vann með í skólanum, mér fannst hún svo skemmtleg, hún er í fýlu og alltaf að reyna að ráða öllu, gaman að henni. En þessi er bara lítil svo hún fer bara upp á vegg eða í hillu. Svo var það náttúrulega sunnudagurinn sem var aðal en þá fór náttúrlega Pílagrímur Jónsson í lítið ferðalag til Mílanó til að sjá leikinn með sínu félagi sem heitir Inter og spilar á San Síró. Þeir spiluðu við skinkurnar frá Parma og unnu þá fyrir strákinn sinn 2-0. Gaman mjög en hísús hvað það var kalt, keypti Inter-vettlinga og trefil og var það vel.


Mætti semsagt aftur í Londres á mánudaginn í brimsaltan súpukulda og er maður nú kappklæddur í alla staði inni sem úti. Ekki mikið í gangi í skólanum núna nema fightklúbburinn sem ég var að koma úr núna áðan, tvær vikur í próf þannig maður er að vinna að rútínunni með hinum velska Rhys. Talandi um rútínu, Kóngurinn og Nonni litli koma til landsins í fyrramálið og þá er öll rútína út um gluggann því Kónginum finnst lífið of stutt til að planleggja eitt né neitt. Mikið verður nú hlegið og dinglað dátt.

Svo náttúrulega flytjum við úr Setrinu á laugardaginn yfir í óskýrt hús í Eltham, nafn verður fundið síðar. Þannig nú fer hver að verða síðastur að koma í heimsókn í Setur sem hefur verið ritað á spjöld á sögunnar vegna geysivinsællar gleði sem hefur geislað þaðan í áraröð. Þess verður saknað og á það mikið ryksug og skúr skilið fyrir að vera gott Setur.


Allaveganna þá getur netið legið eitthvað niðri þannig ég blogga kannski ekki í bráð en síðan hvenær hefur netsamband komið því máli við? Skila bara kveðju til þeirra sem hlýddu og við verðum í bandi. Blix.

Nú er ég snúinn aftur frá Evrópu hinni eystri, nánar tiltekið Póllandi, degi áður en ætlað var. Námskeiðinu, sem ég var á, var flýtt í gær um nokkra tíma þannig að ég náði flugi sem ég hafði pantað fyrr en ætlaði ekki að nota, löng saga.


Þannig að Pólland já Pólland, að baki er það og burt. Tilgangurinn var náttúrulega námskeiðið með Zigmund Molik eða DJ Ziggy Molika eins og hann er kallaður á kvöldin um helgar. Námskeið þetta var á vegum Grotowski Center í Wroclaw. Svo að fjallað sé um námskeiðið svona í stuttu og skorinortu máli þá skulum við segja að DJ Ziggy, sem er svona circa áttræður, lét alla viðtadda stjórna flugdrekum, fljúga eins og fugla, vaxa sem plöntur og vaða í vatni upp að mjöðmum svo að fátt eitt sé nefnt. Svo voru öndunaræfingarnar sem fólust aðallega í því að grípa andan á lofti og hvæsa svo hægt og rólega út um allar áttir með mikla grettu á andlitinu. Ekki var ég mikill aðdáandi þessa hluta rútínunnar hans Zigga.

Hinn hlutinn var raddlegs eðlis og ögn skárri. Þar vildi hann fá náttúrulegan víbring í raddir okkar með svona einskonar grígorísku söngli. Litli gamli hrumi Molika var einstaklega hljómfagur miðað við lítinn gamlan hruman skrokk. Maðurinn veit náttúrulega circa hvað hann er að gera, búinn að gera sömu rútínu frá því í kreppunni miklu, Grotowski sjálfur var náttúrulega hægri hönd DJ Molika. Þannig ég fann mig eilítið eitt betur í sönglinu heldur en í flugdrekaflippinu. Svo var hann svo hrifinn af mér af einhverjum átæðum, var alltaf að láta mig söngla einan og svo lét hann mig fljúgja nokkra mílur sem Örninn Gunnar svona rétt áður en ég steyptist inn í "hið óþekkta".

Ziggy kynnti semsagt fyrir okkur fyrirbæri eða ástand sem hann kaus að kalla "hið óþekkta". Þegar við værum búin að gera allar flugdrekaæfingarnar í smá tíma áttum við, ef við værum heppin, að fljóta inn í ástand þar sem við sæjum eitthvað sem ef til vill við höfðum upplifað eða eitthvað sem við værum að flýja eins og geislar sólarinnar o.s.frv. Aldrei komst ég að því hvað "hið óþekkta" var, þrátt fyrir það vildi DJ að ég flygi doldið fyrir framan alla og lenti svo og sönglaði og færi með Faðir Vorið en það var textinn sem ég notaði. Sumir í hópnum urðu alveg hreint fyrir trúarlegri upplifun og hreinlega kipptust til hægri vinstri og froðufelltu þessi líka reginnar býsn, minnti margt á samkomu hjá Benny Hinn sem ég fór á hér um árið.

Allaveganna varð ég fyrir vonbrigðum með þetta námskeið því ég hélt að það yrði mikið fýsískara, það var auðvitað ekki hægt því DJ Molika er náttúrulega pushing a hundred. Hún Gaby vinkona mín sem var með mér þarna var ennþá svekktari með þetta því hún hafði farið á námskeið hjá hópi í sömu borg sem heitir Son of the Goat og var það mikil fýsík og æfingar ýmis konar. Þannig þetta var doldið svona bö mjer. Pólland samt ágætt og fínt fólk á námskeiðinu, sumir dáldið high on life og wanky, tóku öllu því sem DJ Molika sagði eins og hinu heilaga orði, meistarinn segir og við gerum, doldið eins og trúarofstækishópur, hvítan í augunum geðveikt sýnileg því allir eru að hlusta svo mikið. Freeeeeeeekyyy azzzzzzzzzz.


Þannig ég er heima í London í freeeezzing kulda í húsinu sem ég fer bráðum að flytja úr, kominn með svona vott af kvefi um leið og ég kem til baka þannig ég er ekki í fótbolta í þessum rituðu orðum, bara hvíla. Bakið mitt er líka í fýlu út í mig því ég svaf á naglarúmi í Kennarahúsinu sem var svona doldið Sovéskt, borgaði samt bara sem svarar 2400 krónum fyrir fimm nætur sem er mjög gott. Vorum fjegur saman í hergergi sem var líka doldið svona Járntjaldískt, heitar og fínar sturtur samt. Herbergið var alveg funheitt allan tímann, kyndingin ALLTAF í gangi og ekkert sérstaklega kalt úti, bara svona ferskt fallegt haustveður, mikið kaldara í London. Pólverjar elskulegt fólk í alla staði, dáldið fúlt svona en ég meina kommon þetta er nú einu sinni Pólland. En nú búa svo margir Pólverjar á Íslandi að það er ekkert vitlaust að kunna pólsku, mjög fallegt tungumál þar að auki, og svo tassajellingarnar ekki slæmar heldur, öössssssssssss.


Ég segi þetta ekki dýpra í gili og bið ykkur um að vera vel stillt á Bylgjuna því þar hljómar Celine Dion svo fallega. Laters.

Uppgefinn og örmagna en sæll og glaður. Lýsingarorð sem ég nota til að skýra frá líðan minni snemmkvölds þessa sunnudags. Gjörsamlega búinn á því.


Ég sit og stari út í myrkrið og inn í skjáinn til skiptis. Get varla haldið augunum opnum, kjánaprik að fara svona í fótbolta eftir svona mikla keyrslu. Var náttúrulega djammað í gærkvöldi þangað til að allt vit var komið á útsölubás hjá Rauða Krossinum, vaknaði ekki sem hressastur en fór samt sem áður út í regnið til að sparka í tuðru í eðju og leir. Er því nokkurn veginn alveg stjarfur núna úr þreytu. Og það fyndnasta við þetta allt saman er að ég er að fara í flug klukkan sjö í fyrramálið, er að fara til Póllands á námskeið. Maður er nú bara svona í yngri kantinum einu sinni eða svo þannig að þetta er í góðu.

Fyrir þá sem eru á hælunum þá kláraði ég farsann sem ég var í í gærkveldi. Fimm vikum eftir að við settumst niður saman og lásum leikritið fyrst yfir er þessu lokið, mikið búið að ganga á og mikið sem maður hefur lært og mikið búið að frussa á mann. Og núna tekur við nokkurs konar frí eða allavega tími frá skóla sem við eigum að nota í að vinna í BA ritgerðinni og svo framvegis. Það eina sem er eftir hjá mér þannig séð fram að jólum er að mæta í Fight Club á miðvikudagskvöldum og svo taka próf í því í desember og svo smá radíó í desember líka. Og svo flytja líka í nýtt hús, má ekki gleyma því. Plöggin eru send, nú er að bíða eftir samþykki. Krossiði ykkur fyrir mig.

Já já og sýningarnar á farsanum hófust á fimmtudaginn og lauk í gær með tveimur sýningum, matinee og kvöldsýningu, sýnum einungis fjórum sinnum sem er jú frekar lítið. Ég segi nú samt betur fer bara fjórum sinnum að þessu sinni því þetta er það erfiðasta sem ég hef gert á æfinni þó að sé ekki nema líkamlega og einbeitingarlega séð, algjört streð. Minn karakter, naziztinn muniði, var líkamlega og raddlega dómínerandi og þurfti alltaf að vera að lyfta öllum í sýningunni, taka konuna sína traustataki og bera hana um víðan völl oftar en einu sinni, svo þurfti hann að setjast með einhvern vesaling í kjöltuna og standa upp með hann í fanginu og bera hann smá spöl svona rétt áður en hann henti honum frá sér. Þannig líkamlega var þessi sýning mjög krefjandi fyrir mig sem og aðra í leikhópnum. En hún tókst svona líka vel og voru allir mjög ánægðir með hana og skemmtu sér konunglega þannig að takmarkinu var náð vonandi.


Er semsagt að fara til Poznan í fyrramálið og svo lest til Wroclaw þar sem Grotowski miðstöðin er og þar fer námskeiðið fram, verð í viku, væntanlega í fimbulkulda og massafrosti en kallinn er í tuddaformi þannig ég glími bara við bola af hörku. Svo er ég í ullarbol.

Blogga þegar ég kem heim. Ble og góða ferð. Takk.

Sit hérna eftir erfiðan dag líkamlega séð. Klukkurnar gengu aftur í nótt og var það frekar draugalegt svona í meira lagi en það þýðir samt að ég er nú á sömu tíðni og íslensk úr að ofan.


Þannig er nú það að ég var að skríða inn í Setur núna rétt í þessu eftir að hafa ferðast aldeilis þessi reginnar býsn til Norður London með fótboltaliðinu sem kennt er við Rose Bruford College, vorum við gestir þess ágæta skóla Mountview sem ég held að bendli sig við þá ágætu list sem leikurinn er. Við höfðum fengið þá til að spila við okkur knattleik einn svona aðallega til þess að sanna það og reyna að við værum þeir bestu og einnig til þess að halda metinu okkar gangandi en þannig er mál með vexti að við erum ósigraðir í 4 ár.

Allaveganna þá þurftum við á leik að halda og gengum í það mál með þessum líka látunum. Engar lestir frá Sidcup í morgun vegna viðgerða þannig strætó til Lewisham og svo lest til Charing Cross og svo lest áfram norður í Raaaaaammagerð. Komum of seint en komumst samt. Byrjuðum að djöflast fljótlega eftir komuna og kallinn setti á sig fyrirliðabandið því enginn var þvíumlíkur að geta gegnt þeirri mikilvægu stöðu nema þá kannski mvoa. Fyrsta hálftímann eða svo var fátt um fína drætti og ekki mikið um færin. Það var ekki fyrr en við fengum horn og kallinn tjekkaði aðeins á sókninni að boltinn barst fyrir fætur loðnar og utanfótarskot bangsa rataði beinustu leið í bláhornið. Já fyrsta mark mitt fyrir skólann staðreynd og hananú. Unnum leikinn 4-0 og lék bangsi allan leikinn og er núna heldur þreyttur í loðnum skrokk.


Mig langaði bara aðeins að minnast á þetta. Takk fyrir að lesa þessa montfærslu. Veriði englar og allt um kring.

Hvað er klukkan? Ég hef aldeilis hreint bara verið í dvala. Ég er enn lifandi ef fólk var farið að efast, á mörkunum en samt á lífi.


Það gefst náttúrulega ekki alltaf tími til þess að setja niður nokkrar línur ofan í rafræna þankarpyngju sem þessi bloggsíða er. Ég bið þá fastalesendur sem hafa verið hvað óþreyjufyllstir velvirðingar á þessari þurrð sem nú vonandi er á enda. Ég hef verið að fást við merkari hluti en skrif þessa síðastliðnu daga og nætur. Skal talið þar fyrst upp leikrit eitt er ég fæst við að vera í og sem kemur til með að verða frumsýnt á fimmtudaginn komanda. Vikan sem er í þann mund að fara í aðra hönd er semsagt "production week" og þá eru yfirleitt langir dagar og taugarnar þandar til hins ýtrasta. Lýsingin þarf að vera "plottuð" og svo eru "tech rehearsals" og því næst "dress rehearsals" og allt er þetta tímafrekt svona í meira lagi.

Svo er annað sem ég hef verið að reyna að vinna í en það er að finna hús fyrir mig að búa í svo ég þurfi ekki að flytja í kassa á Waterloo stöðinni þó svo fari góðum sögum af þeirri vist og aðbúnaði. Ég hef semsagt verið í sambandi við fasteignasölu sem er vinveitt erlendum nemendum því það er ekki hlaupið að svoleiðis kontórum, allar aðrar stofur vilja fá ábyrgðarmenn sem eru helst skyldmenni sem búa á suð-austurhorni Englands. Ekki hlaupið að því þegar maður er ísklumpur.

Til að stytta mál mitt þá litum við frúin litla á íbúð á fjórðu hæð í blokk í gær. Sú íbúð var öll hin snyrtilegasta og ný plastparketlögð, björt og rúmgóð og hlýleg í næsta nágrenni við þar sem ég bý núna. Í dag litum við svo á aðra íbúð sem er ögn lengra í burtu, nálægt Eltham high street nánar tiltekið. Sú íbúð er með allt innifalið, fataskápa, rúm, þvottavél, uppþvottavél, kraftsturtu, spegla upp um alla veggi og flísar á gólfum. Sú íbúð er nú barasta too good to be true og ætlum við að reyna að næla í hana. Æðisgengin staðsetning þrátt fyrir að vera eilítið lengra frá skólanum og svo er hún bara fullkomin. Ætla að reyna að halda mér á jörðinni með þetta mál allt saman en á erfitt með það. Er semsagt að fara að flytja á allra næstu dögum.


Svo er það svona það sem hefur gerst. Fór á pöbbinn í gær og partí, fjör já fjör. Um síðustu helgi var sörprææææs partí fyrir Cath frá Liverpool og þar var fjör já fjör. Fótbolti þar sem voru 14 í liði, þar hélt einn strákur að ég væri frá York því þar búa víst risar og þursar. Svo í kveld er svo partí hjá The Dancing Queen og hans hyski inn í Clapham Common. Rose Bruford FC á svo leik við Mountview leiklistarskólann einhversstaðar í Norður London þannig það verður farið beint úr Clapham í leikinn. Verð að leggja mig núna því ég er sybbinn orðinn mjög og verð að vera hress í næstu viku og ég sé fram á að nú sé rétti tíminn fyrir smá kríu eða máf.

Læt ykkur svo vita með sýninguna og allt það. Later á liðið.

Ps. Ekki gleyma svo The Poppie Appeal fyrir gamla hermenn og svo er Hrekkjavaka á mánudaginn húrra.

Jæja er nú ekki kominn tími á að maður blúggi og búggíi ekki smá?? Það er nú orðið ansi langt liðið síðan síðast og margt svona runnið og sullað til sjávar síðan.


Þeir sem fylgjast vel með og eru með tærnar á púlsinum þá hafa þeir tekið eftir á síðum tengdum mér að það er verið að selja Setrið ofan af okkur. Hann Terry leigusali þarf víst að minnka við sig eða er að flýja land vegna skattamála eða Gvöð má vita hvað þannig að selja Setur hann verður. Það er sem sagt búið að vera frekar mikill umgangur af fólki vaðandi inn og út og potandi í veggi og hurðir, vega málið og meta. Það er alltaf einhver aðili frá viðkomandi fasteignasölu sem að fylgir áhugasömum og hleypir þeim.

Um daginn komu tvö holl þegar ég var kominn heim og hann Gordon fasteignasali var með í för. Ef að einhverntíma var snákur í mannslíki þá er það þessi Gordon týpa. Grindhoraður í slísí jakkafötum með gleraugu og gel, horfir á rassa með litlum augunum á meðan hann mælir með glersteinum í veggi til að hleypa birtunni inn. Og svo punkturinn yfir i-ið með hann Gordon var ilmvatnsskýið sem að fylgdi kauða. Ég held að "ilmurinn" hafi verið JOOP eða hvað það nú heitir og þann djöful þoli ég ekki, hann allaveganna var svo megn að ég fann bragðið af honum, þurfti svo að lofta allt út þegar snákurinn hafði skriðið sína leið í leit að nýjum músum sem hann gat narrað inn í Setrið til að glápa á bossana á með litlu glirnunum sem hýrðu bakvið tískugleraugun sem sátu á mjóu nefinu. Sjitt ó popp hvað hann var mingin'.

Þetta er jú svona stemmarinn í Setrinu þessa daganna, allra kvikinga líki skjótast hér um og ég hangi á netinu sveittur við að leita að nýju húsi handa mér til að búa í, díllinn með söluna á Setrinu gengur líklega í gegn í janúar, reyni samt að finna eitthvað fyrr en það. Vesen að skoða og bla bla svona á miðju lokaárinu manns.


Annars í öðrum sálmum fór ég að sjá strákana mína í Voijckekkkk í gærkveldi og hún Gaby vinkona mín fylgdi með því hún var spennt mjög að sjá stykkið. Sýningin var alveg sjónrænt séð frábær eins og búast mátti við frá Vesturporti þó svo ég var eitthvað lost í sjálfum þræðinum. Skittiriggi máli því gaman var og tónlistin hans Nick Cave var framúrskarandi og flutningurinn æðisgenginn. Svo var auðvitað reynt að halda uppi fjörinu eftir sýninguna með því að halda á pjöööbbinnn og svo eitthvað á eftir, endaði samt bara allt á hótelbarnum í Aldgate East, frekar rólegt barasta. Gaman var og æðislegt að hitta þau Kidda&Ingu og Kalla en þeir voru náttúrulega potturinn og pannan í Karlakórnum Seiglu sem sá um raddanir ýmis konar í sýningunni. Gott kvöld og góðir vinir.


Svo má ég til með að læða því hérna að að ég ber náttúrulega nafn með rentu og hef alltaf gert. Þannig er mál með vexti að ég og einn félagi minn úr Clint Eastwood projektinu hann Bjössi, tókum þátt í auglýsingasamkeppni á vegum Opinna Kerfa en þar átti að keppast við að auglýsa HP fartölvu. Við notuðumst við eina týpu sem ég hafði verið að leika mér að þarna á settinu hjá Clint og hann var eitthvað svo skemmtilegur að hann fékk hlutverk í þessari auglýsingu og sló svona líka í gegn að við barasta unnum þessa blessuðu samkeppni, hrepptum fyrsta sætið. Í verðlaun var HP fartölvu að verðmæti bla bla bling bling og við eigum hana því saman ég og Bjössi. Ef einhver vill kaupa hana af okkur þá er velkomið að gera tilboð í gripinn. Allaveganna þá kemur smettið á mér til með að vera í Sjónvarpinu innan skamms í auglýsingarformi, leitiði eftir illa rökuðum manni á hlýrabol með loðhúfu á hausnum og loðnar axlir. Hann heitir Haukur.


Ég segi ekki meira því þá færi þetta um koll að keyra. Blæ dlæ sæ gæ.

Það er nú þannig að nú er maður kominn á fullt skrið í æfingum á farsanum góða og er maður þess mun meira iðinn við kolann við að mæta svona í skólann ólíkt þeim sem ekki mæta því þeir eru ekki að æfa neitt.


Í þessari viku skriðu semsagt æfingarnar af stað með viðeigandi leiktjórn og sérviskulegheitum. Hann leikstjóri heitir Derek Goldby og menn hafa látið það falla að hann sé hýr mjög og samkynhneigður. Það getur alveg vel verið og benefittum við drengirnir í sýningunni þá meira á því ef eitthvað er og þá sérstaklega hann James nokkur Robinson sem er oftast nefndur við Braveheart því er hann kvenna- og hommagull mikið. Þetta er samt bara svona miðaldra maður sem reykir þessi líka reginnar býsn og lyktar ekki vel, svona eilítið eitt súr reykingar og -einbúalykt af kauða. Hann hrækir líka heldur svona aðeins yfir meðallagi þegar hann talar og brest í hlátrasköll mikil, minnir þá helst á Helga heitinn Skúlason þegar út í frussumbuss er farið.

Hann er já alveg laus við allan ýking, algjör týpa þessi kall. Hann á hús í Frakklandi og er reiprennandi á bæði frönsku og þýsku sem kemur mér mjög vel því ég leik húshjálp frá Alsace héraði í Þýskalandi, getur því hrækt aðeins á mig á þýskunni. En hann er allavega það reiprennandi á frönsku að hann vinnur með upprunalegt handrit af farsanum sem er á frönsku því farsinn er jú franskur. Hann er því alltaf að babla eitthvað upp úr franska handritinu og setja út á ensku þýðinguna sem við öll erum með og frussar því öllu staðfestingar. Svo fer hann út í sígó til að halda lyktinni við og skellir upp úr og brosir svo að andlitið hverfur alveg inn í hrukkurnar og fölsku tennurnar glamra í öllu fjörinu. Nú skal ekki rýnt í þessi rituðu orð með það að vopni að ég kunni ekki vel við þennan fugl því ég kann vel að meta hann, hann er mjög hress og skemmtilegur í alla staði og vinnur örugglega sem og tæknilega.

Hann sagði við okkur á fyrstu æfingunni að gamanleikir, þá sérstaklega farsar, snerust að flestu ef ekki öllu leyti um tækni og tímasetningu. Það er náttúrulega satt og rétt og hann fer mjög nákvæmlega í allt og allar hreyfingar, er semsagt að leggja senurnar frá a til ö bara um leið og við förum yfir þær í fyrsta sinn. Hann vill leggja mikla og ríka áherslu á tæknilegu hliðina eins og ég sagði áðan þannig hann leikstýrir okkur eins og brúðum, samt ekki alveg. Hann leggur margt til og hjálpar okkur við að skilja hversu franskt allt er og út á hvað þetta gengur nú allt saman.

Þetta snýst jú allt um kynlíf, eða kynlífssvelti og framhjáhöld eins og flestir farsar og fara steríótýpurnar mikinn í verki þessu. Og ef skal talað um steríótýpur þá verður að minnast á hinn þýska Krampach sem ég leik. Hann er þverskurður af öllum nasista-, þverhausa-, geðsjúklingatýpum sem upp hafa komið í leikhús- og bíómyndaheiminum. Hann er nískur og fégráðugur með eindæmum og er einn af meðstofnendum þýska stálsins, harður og geðsjúkur nagli. Ég ætla semsagt að kynna mér aðeins hann félaga Dolla Hitler og hvernig hann talaði og fúnkeraði í ræðum og framkomu ýmis konar. Annars eru týpurnar í þessu stykki ekkert sérstaklega djúpar þannig að mikil bakgrunnsvinna er ekki nauðsynleg. Maður þarf samt að vera trúr karakterunum og vinna af mikilli áræðni með tæknina og tímasetninguna að sjónarmiði.


Þetta var nú smá ritdómur um vinnuna sem er farin svona í aðra hönd, hvernig hún gengur fyrir sig og hvað leynist nákvæmlega í stúdíói 2 í Rose Bruford listaháskólanum. Svo er það stage compat, eða fight club eins og það hefur verið kallað, á miðvikudagskvöldum þannig að ég fór í það gær. Nýir kennarar þar eins og á svo mörgum sviðum í skólanum um þessar mundir en þeir voru og eru enn þann dag í dag snillingar og verður því gaman að skylmast í vetur annað en í fyrra.


Ég segi þetta gott í bili því þetta er komið gott í bili. Veriði ble- og sail og hafiðiðiðiði ða godt und Deutzhland uber alles eins og Krampach myndi segja. Meh.

Þið getið þá byrjað að kalla mig Viktor Dögg Melsteð því fótógenískur ég er húrra húrra húrra. Myndirnar mínar eru semsagt komnar í hús og nú þarf að fara að fylla út plögg og pappíra.


Jú jú myndirnar, sem eiga eftir að ráða úrslitum um frama minn sem lifandi props sem leikur sem mest það má, komu í hús eins og fyrr sagði og þær voru alveg hreint fótólissíuss eins maður segir í bransanum. Valdi semsagt þrjár týpur af myndum, ein sem er mjög hlutlaus og góðleg með svona litlu og sætu brosi, tvö einstök af henni. Svo er ein af mér grimmum og vondum ef að ské kynni að ég kem til með að leika vonda manninn, líkurnar á því eru meiri en engar því lets face it ég er enginn Orlando Bloom hommi með eitt svipbrigði sem eru bæði eins. Svo er sú þriðja en á henni sit ég víst á klósettinu og er hún ekki brúkhæf, einhver rembingur í gangi. Get ekki smellt myndunum á netið bæði út af ég kann það ekki og svo yrðu lögsóknir og vesen og það er bara ekki nógu gott karma frá Selfossi.


Ég er semsagt búinn í spunasýningunni ógurlegu í skólanum og hefjast æfingar á farsanum frækna The Threesome á morgun, einnig þarf ég að henda inn blessuðu myndunum og útfylltum plöggum frá Equity og einnig fylla út fyrir showcasw bæklinginn og svo framvegis. Oooooohhhh þar er svo mikil bjúrókrassía í þessum bransa oooooohhhhhhhh, þetta var einu sinni svo þægileg vinna oooooooohhhhhhhh. Bíddu niður á jörðina eitt augnablik, já kominn sunnudagur verð að segja frá því hvað drífur á dagana mína og þannig, vilja ekki allir vita það??


Allavega lukum spunanum á föstudaginn og flestir sem og allir héldu á pöbbinn til að selebreyta, smá biturð og sorg í hjarta sumra því þetta var eiginlega í síðasta sinn sem við erum öll saman á árinu í einhverju sameiginlegu verkefni á sama tíma, núna eru allir í sitt hvorum hópnum og hittast ekki eins oft og áður, tímarnir eru óneitanlega að breytast og við með, við erum að fullorðnast.

Ekki var lengi dvalið á pöbbnum þetta kveldið því þreytan sagði til Sheen og hann hljóp heim. Laugardagurinn sem þekktari er fyrir boltaspörk og bjórþamb var tekinn nokkuð snemma því ég hafði fengið þá hugmynd að gaman væri að tjekka á miðum á Charlton Tottenham og strætó var því tekinn um hádegi til að næla í miða. Fengum miða á bargain-verði á þennan Londonslag og ekki var eftirsjáin í því því þetta var alvöru leikur, fimm mörk en enginn Hemmi frændi, gaman samt.

Laugardagskveldið var með þeim aumari í langari lengi. Gerð var tilraun á pöbbnum í eitthvað smotteríis fjör en ekkert gekk og heim var komið um miðnætti með skilaboð frá Nunnunni sem var brjáluð út af því hurðin út í garð hafði verið ólæst þegar hún kom heim og hún fullyrti fullum fetum og rúmmetrum að hún hefði ekkert efni á því að verða rænd og rupluð. Bíddu var það ekki hún sem skildi eldavélina eftir á fullu í heilan dag?? Ekkert rupl og rænirí en brennum helvítis kumbaldinn niður til kaldra kola, það er í lagi. Fokking Ítala/Ástralir, hver skilur svoleiðis?!??!?


Ég er semsagt hér við tölvuna mína góðu í herberginu mínu góða með nýtt teygjulak á rúminu en það er gott. Var að horfa á Liverpool skíta á plankann fyrir fokking Tjeeeeelsí. Er að fara að horfa á Inter takast á við Juventus. Sunnudagar eru stundum svona, bara fótbolti út í gegn. Ó ég fór auðvitað sjálfur í fótbolta í dag klukkan 1 og er því soldið svona eftir mig þannig séð, þá er gott að gera ekki neitt.


Ég segi þá ekki meira um ekki neitt því það er ekki endalaust hægt að halda áfram þegar maður er upptekinn við að gera svo lítið sem ekki neitt, eins og þessi setning. Ble allir saman ble.

Djöfull er ég lélegur. Ég sem lofaði fullt af fólki að vera giiiigt dullegur að blogga en nú hefur þurðin alveg tekið öll völd ekki veit ég alveg hvað veldur. Ef til vill er ég að gera hluti sem ég vil ekki að fólk frétti.


Allaveganna segi ég bara og reyni að rifja upp hvenær ég sagði hvað seinast og á kostnað hvers og af hverju. Lít hérna til hliðar við tölvuna og sé myndirnar mínar sem ég lét taka af mér um daginn, fékk semsagt sendar heim allar 72 myndirnar í svona passastærð og átti ég að velja fjórar, sem ég ætla að nota, í samráði við kjellingarnar í marketing þá helst. Hef ég nú valið þær fyrir nokkru og á von á fjórum myndum í pósti vonandi bara á morgun eða bráðum. Þetta er allt liður í að markaðsetja sjálfan sig og koma sér í Equity sem er voða mikilvægt að vera í, apparentlí eru allir leikararnir sem eru eitthvað merkilegir þar og þar má enginn heita eins og einhver annar.

Þar sem maður er svona útlenskur og vitlaus þarf maður að velja þjált og gott nafn sem allir geta notað. Hef ég ekki endanlega valið það ég held að Viktor Mar verði fyrir valinu. Mar er víst enskt orð sem tjallarnir geta borið fram og ekkert vesen með það. Það var notað allavega í Sjeikspír sýningunni minni og í þá samhenginu: ".....you mar our labour." Þýðir semsagt eitthvað eins og að halda aftur af eða tefja. Er það ekki voða mikið ég? Að tefja með allskonar bulli og svona. Eins og þetta blogg er bara bull og töf í sjálfu sér. Snáfiði aftur að vinna þið sem lesið þetta í vinnunni!!!!!


Og svo með skólann já. Ég er víst enn í þessu spunaverkefni, það er tech rehearsal á morgun sem þýðir skóli allan, eða fram á kvöld, byrja ekki fyrr enn á hádegi. Svo er það pöbbinn náttúrulega á eftir því að öll kvöld þessa vikuna eru svona til að bjóða litlu busana velkomna, Freshers Week. Var auðvitað að koma af pöbbnum núna rétt í þessu, það var útvarpsfyrirlestur í skólanum í kvöld og svo á pöbbinn á eftir. Ég hef ákveðið að það skuli stuð vera á lokaárinu og ekki skal hangið heima á fögru kvöldi nema við brýna nauðsyn. Sérstaklega þegar það eru einhver svona happening í gangi.


Við sýnum þessa spunaveislu semsagt tvisvar á fimmtudaginn og einu sinni á föstudaginn og svo í næstu viku hefjast æfingar hjá mér og mínum hópi á farsanum góða "The Threesome". Þegar það gerist fara hinir tveir hóparnir í frí, hópur 2 í tvær vikur og hópur 3 í fjórar vikur. Okkar sýning er semsagt fyrst í röð þriggja þannig að við byrjum að æfa fyrst sem meikar ágætt sens svona í aðra hönd.


Liðið hefur langt síðan síðasta færsla var gjörð þannig ég man ekki hvort ég man ekki. Um helgina síðustu var gaman því þá var gazalega skemmtilegt partí því hún Jade bekkjarsystir átti ammli. Þemað í partíinu var skólaball að enskum sið að sjálfsögðu og allir fengu hlutverk. Ég var skipaður í stöðu aðstoðarskólastjóra takk fyrir, Árni Pé bara mættur, þannig ég mátti hjálpa skólastjóranum að flengja og svona. Keypti mér lesgleraugu að því tilefni í pundbúð og var með þau á nefinu allt kveldið. Mikið flengt og mikið gaman. Og svo á sunnudaginn var svo spilaður fótbolti af miklum krafti og um kveldið var farið á pöbb og dinnerinn tekinn með afmælisstúlkunni og flestum af árinum okkar. Gaman mjög að fara út og vera glaður.


Ég er semsagt í tekki allan daginn á morgun og svo beint á pöbbinn í karókí, leikurinn sem er stór að þessu sinni, Liverpool-Chelsea, verður á veggnum þannig maður fylgist með annarri hendi í Pool treyju innan undir, eigandi pjööööbbsins er harður á bláu Chelsea línunni þannig maður verður að fara vel að mönnum.

Segi bara leiter og reyni að vera dullegri hegri að blogga með Bogga. Ble.

"Þetta gengur nú svona", mundi ég segja ef ég væri úr sveit og væri að detta í áttunda áratuginn, "já já og sei sei já".


Fólk er kannski að velta fyrir sér af hverjum þessi mynd hérna fyrir neðan sé. Mér var nefnilega boðið í mat til hamstrahjónanna Mysu og Kisa, ég smellti einni góðri af þeim við það tilefni. Ágætis fólk, smjattar doldið mikið en samt alveg ágætt.

Þessar setningar hérna fyrir ofan gætu nefnilega heyrst á sveitabænum hans Rafaels í Svarfarðardal, afi hans að tauta eitthvað yfir lífinu og veðrinu. Hann Rafael heitir ekki lengur Rafael heldur hefur hann hlotið nafnið Hrafnkell, það er svona aðeins flóknara og erfiðara að segja ef maður er Englendingur. Núna getur hann dundað sér við að reyna að kenna einhverfu stelpunni sem hann er að deita að segja nafnið og bera það fram. Talandi um Fram, loksins náðu Framarar settu marki, 1. deild náð eftir margra ára streð, þeir eru vel að þessu falli komnir. Til hamingju Fram.


En svo talandi um alvöru fótbolta þá varð Melsteð United bikarmeistari í Utandeildinni í gær og er það fysrti titillinn hjá þessu fallega liði. Ég er glaður og stoltur af strákunum og eru þeir snillingar og mikið meira til.


Þetta er í þriðja sinn sem ég skrifa þessa færslu vegna tæknilegra örðuleika þannig að ég nenni henni ekki alveg. Farið að kólna hérna hjá mér og ég með rebba kvebba sem stal röddinni minni. Húsið orðið doldið kalt hjá mér hérna en það kemur ekki að sök því ég kom að brennheitri eldavélahellu í gær þegar ég kom heim þannig húsið var alveg heitt og fínt, kvenkyns meðleigjandinn minn eitthvað að gleyma sér blessunin. Kannski er hún að reyna að brenna hjallinn og fá tryggingafé fyrir allt innbúið, maður verður að beita bellibrögðum til að komast af.


Ég segi þá ekki meira í bili því þá verð ég brjál. Hæ! Ég meina bæ!

Jæja nú er skólinn aðeins farinn að skríða áfram og svona rétt að komast mynd á það sem við erum að gera í þessari spunavinnu.


Ég fór og lét taka mynd af mér hjá henni Sheilu, sem er kreisí, í gær þannig ég þurfti að fara fyrr úr öllum spunanum. Hún Sheila tekur myndir af fólki inni í vinnuherbergi og svo framkallar hún þær á klósettinu, kannski á meðan hún situr á því, kannski ekki en hún gæti það alveg. Allaveganna var hún alveg hoppandi hress og kreisí og ætlar að senda okkur proofs, sem eru alla myndirnar sem hún tók í passamyndastærð, á föstudaginn svo við getum farið með það í skólann og látið einhvern hausinn velja hæfilegar myndir handa okkur að nota.


Eins og ég segi þá missti ég af hálfum degi í gær og kom inn í dag svona soldið á eftir því krakkarnir höfðu verið að þróa karaktera sem þeir ætla að vinna með. Mér var bara hent inn í spuna með honum Grom sem er kominn með einhvern hasshaus sem hann ætlar að nota. Alltaf sama sagan með mig í svona spunum þegar ég á að koma með einhvern karakter þá verður sá hinn sami alltaf einhver sem á mjög erfitt með sig sökum þess hvað hann er lítill í sér. Aldrei get ég valið týpur sem hæfa rammanum þ.e. mínum stóra ramma, verið einhver larger than life karakter því ég er náttuúrlega með larger than life stóran kropp.

Allavega þá lenti ég í að verða 28 ára hreinn sveinn úr Svarvaðardal sem talar ensku með mjög þykkum íslenskum hreim og er að leita að ástinni á Englandi, hann byrjaði að vinna í fiskiborðinu hjá matvöruverslun í London um jólin og er búinn að fara á nokkur deit. Honum lýst mjög vel á breskt kvenfólk því það er kurteist, hefur ekki enn lamið hann eins og gerist á dansiböllum eftir réttirnar í sveitinni. Hann var spurður að því á einu stefnumótanna hvort hann stundaði líkamsrækt því hann væri svo sterklegur í vexti. Hann svaraði að maður þyrfti að vera sterkur í sveitinni, sérstaklega þegar maður er að lyfta kindunum, svo lenti mamma hans blessunin í því að hrynja niður stigann heima og fótbrotna og hann þurfti að bera hana á bakinu á sjúkrahúsið og sú kona er engin smásmíði. Maður þarf sko að vera sterkur í sveitinni.


Þannig að hann Joe leikstjóri var mjög ánægður með einlægnina og elskulegheitin í honum Rafael en litli sveitastrákurinn heitir það, á víst að vera af ítölskum ættum, þegar maður byrjar að spinna þá fær ekkert mann stöðvað.

Segi þetta kannski ágætt í bili en það fyndna er að ég veit ekkert hvar Svarvaðardalur er. Er hann kannski nálægt Borgarfirði? Hef heyrt þetta nafn svo oft. Mamma vinsamlegast beðin um að commenta og svara mér og stöðva þessa fáfræði í mér.

Set L á liðið og segi bless rass.

Sit upp í hola trénu mínu og horfi út um gluggann, drungaleg skýin segja bara ha ha hí hí meðan rakin leggst yfir litla skinnið. Hárið verður úfið og augun þrútin.


Gekk til fundar á föstudag til að fá að vita eilítið eitt hvað væri í gangi í vikunni sem á komanda er, devising heitir það og er algjör spuni. Þarf að fá frí eftir hádegi strax á þriðjudag því þá verða menn að halda til Lundúna eitt stundarkorn að láta taka myndir af cher fyrir bransann. "Myndirnar eru mikilvægari en hæfileikarnir þessa stundina", sagði David Zoob program director fyrir 3ja árið. Eins gott að lúkka vel þá. Sheila Burnett verður ábyrg, www.sheilaburnett-photography.com, tjeeeeekkið á henni.

Á föstudagskveldið tók ég það ekki í mál að hanga inni enn eitt kveldið og fór barasta niður á pöbb þar sem stelpur á árinu okkar ætluðu að hittast. Síðan kom einhver með þá rosalegu hugmynd að fara á Deja Vú sem er klúbbur í Swanley en það er svona ekkert sérstaklega langt frá okkur. Hugmyndin gripin á lofti og allir á klúbbinn. Ekkert kostaði inn og allir í tuddaformi eins og Clint. Risa dansgólf og við öll sem eitt út á það og tjúttið tekið tröllatópasi og brátt var maður orðinn ansi sveittur og límdur fastur við áður aðskornar gallabuxurnar, Jesús Almeyda þvilíkur sviti.

Staðurinn var náttúrulega doldið svona í korníara lagi. Einhver léttklædd krakkarassgöt voru látin dansa uppi á hátölurum, minnti doldið á freestyle keppni í Tónó í gamló en sætt svona samt sem áður. Svo var náttúrulega hámarkinu náð þegar einhver helmassaður stráklingur steig upp á pallinn til þess að gleypa eld og sveifla keðjum með eldkúlum á endanum. "Við ætlum að biðja alla um að hætta að dansa því hann Golli hérna ætlar að sýna ykkur svona eldtilfæringar". Þetta er eitthvað sem gæti hafa heyrst í hátalarakerfinu sem by the way stoppaði ekki á meðan tónlistinni stóð, minnti um margt á tívólíið góða á Hafnarbakkanum í den: "Do you wanna go faster?!!?? Ok here we go here we go!!!!"


Laugardagur og hringdi ég í risann minn ljúfa, Jerome. Hann var í þann mund að fara að spila rugby með klúbbi sem hann var genginn til en hann heitir Shooters Hill Rugby Club, kallaðir Shooters Hillians. Ein strætó ferð og smá labb frá Setrinu því við búum undir Shooters Hill og er þetta því allt svona meira og minna í nágrenninu. Kallinn hann Jerome í byrjunarliðinu og alls óárennilegur á að líta, í tuddaformi, svona eins og Clint.

Drengurinn og hans lið náðu að klúðra niður unnum leik við eitthvert truntulið og Gígantinn ekki sáttur en róaðist allur þegar hann sá strákana sína. Fengum okkur einn inn í félagsheimili og þar keypti ég mér treyju félagsins á útsölu. Sögðum bæ við hinn blíða risa því ekki var boðið til setu og við seinir í leikhús, ég ætlaði sko ekki að missa af þessu.

Ég hafði séð það í sumar að í leikhúsi sem heitir The Orchard Theatre í Dartford og tekur á móti farandsýningum að í byrjun september var von á sýningunni Seven Brides for Seven Brothers, lokasýning í gærkveldi. Við í strætó og innan skamms var maður farinn að dilla sér við smelli úr þessu uppáhalds dans-og söngvastykki mínu. Ég varð samt ekkert blown away því ofleikur fannst mér keyra úr kólfi fram og svo voru lög komin inn í sýninguna sem ég kannaðist ekki við úr myndinni, kannski voru þau eftir upphaflegu gauranna og þá klippt úr myndinni en þau hljómuðu öll eins hin versta Disney vella og ég var ekki hrifinn. Dansarnir voru samt flottir og menn liðugir vel á sviðinu. Má jafnvel segja að ekki hafi verið langt í tuddaformið og hefði Clint verið stoltur ef hann hefði getað verið á svæðinu, ég bar samt castinu kveðjur hans í lok sýningar.


Þannig já og þannig já. Segja má að viðburðarík helgi sé á enda og hefst fjörið í skólanum á morgun. Ég var að koma núna rétt í þessu frá húsi Vernhörðu strákanna eins og það er kallað og þar var grill í grámugganum, alltaf gaman að hitta krakkana. Ekki meiru hægt að bæta við og segi ég þá þetta rapport á enda runnið og bið alla sem lásu að þakka Clint fyrir að vera nettur gaur í tuddaformi.


Ekki meir ég bið þig, eða eins og Clint sagði þegar ég sagði honum að ég væri að fara til London: "Stay out of trouble down there...............punk".

Púff ðe madjikk dragon eins og lagið sagði og púff segi ég líka því mér er alveg hreint heitt því hér er mikill hiti og hátt hitastig. Ég gæti jafnvel sagt að ég væri í bitasvaði.


Sagði frá því hérna í gær að miklar endurbætur á Setrinu hefðu átt sér stað í gær og gleymdi að nefna aðal hlutinn. Gerði miklar endurbætur á litlu holunni minni sem mætti kalla herbergi ef maður væri Pólverji að fela sig fyrir nasistum einhverstaðar á háalofti hjá vini sem er EKKI gyðingur. Keypti mér dýnu sem er aðeins breiðari og miklu betri en "rúmið" sem ég var með, fleygði því inn í skúr. Þannig ég er bara með dýnu á gólfinu núna sem tekur meira pláss en flest sem hefur komið inn í litlu kompuna þannig að gólfpláss er af skornum skammti núna í greni bangsa. Hringlaði síðan heilmikið með öll hin húsgögnin og reyndi að koma þessu öllu fyrir svo maður getur kannski klórað sér þarna inni.


Fór á The Valley í gær til að tjekka á hvernig væri með svona leiki og þá aðallega stærri leikina sem verða á leiktíðinni. Þeir hjá Charlton eru svona skrýtnir að þeir líta á leiki á móti Arsenal, Chelsea og Tottenham sem stóra en ekki leiki við Liverpool og Man U. Og á leiki sem ekki eru "stórir" má mæta á svæðið 4 vikum fyrir leikinn og kaupa miða og það er einmitt það sem ég ætla að gera. Gigidigigidi alllright. Vitleysingar í meira lagi sem hentar manni náttúrulega stórvel. Leiknum við Poolaranna var auðvitað frestað um daginn og á eftir að finna dag fyrir þennan góða leik, þannig að ég verð mættur á slaginu fjórum vikum fyrir og hananú.


Engin plön um helgina nei?? Ekki heldur hjá mér. Verðum kannski í bandi. Ok bæ.

Jaaaaaaaaaa hérna eins og Bubbi var vanur að segja. Þá er búið að blása til leiks á nýjan leik og maður mættur til London sem maður mætast má eða þannig, situr sveittur rass í gervileðri og bloggar með þráðlaust net.


Já góðir hálsar þannig er nú komið fyrir manni að maður er hérdeilis kominn með sína eigin ferðatölvu og situr fyrir framan hana í stofunni, Frasier í gangi á SKY, hobbitt í þvotti og klukkan orðin eitthvað margt. Ekkert í skólanum þessa daganna því radio technique er í gangi hjá tveimur hópum en ekki mínum, verður ekki fyrr enn í desember hjá mér. Búinn að vera að ganga frá hinum málum og þessum og koma sér inn það breiska breska svona á nýjan leik, skuldaði mönnum pjeninga svona út um víðan völl, verra að fara á þriðja árið með brotinn sköflung eftir handrukkara.

Þriðja árið maður. Belíf it or nott hingað ertu kominn litli loðböggull og nú er ekki aftur snúið. Eins og ég sagði þá hefst djengið á mánudaginn en þá byrjar verkefni sem heitir Devising og er spunaverkefni með leikstjórnarnemunum sem eru að fara á þriðja árið, það eru einungis fjórir eftir af átta. Fjórir hópar sem byrja að spinna og steypa á mánudaginn og verða að því í þrjár vikur og sýna svo afraksturinn í lokin. Að því loknu byrja ég og minn hópur að æfa leikrit, hið fyrsta í röð þriggja gamanleikrita sem verða sýnd í haust. Ég kem til með að leika þýskan kjánaling í frönskum farsa frá árinu 1870, ýkt spennó.

Eins og ég sagði þá hefur maður verið að redda hinu og jah aðallega þessu fyrir heimilið í dag, þá skal telja upp fyrst og fremst hið þráðlausa net, sem tæknifræðingur Setursins, Sigurður Snarfari, sá um að setja upp og svo keypti maður einnig skógrind svo eitthvað sé nefnt. Í gær fór svo kallinn aðeins inn í Lundúnir blessaðar og keypti barasta Winter Collection eins og það lagði sig, tvenn skópör, peysur og buxur og fleira sem fittar vel í galleríið. Ekki slæmt það, vantar alltaf skó því: böðull ég er þegar það kemur að foot wear.


Gaman að þessu og maður er bara nokkur brattur að vera kominn svona til baka bara. Ég reyni að vera duglegur að blogga og segja frá eins og ég hef verið undanfarin ár. Á þessu ári verður maður meira í fríi og eyðum allskonar, verður það kannski til að hlé verða gerð á blogginu góða en ég skal reyna að vera duglegur.

Segi þetta gott í bili, er alveg djengaður hérna í morgunsárið eftir að hafa horft á Stelpurnar og Hemma Gunn á Veftíví, æði skæði. Ble ble og bossa hnoss.

Ég sit hér í Setri við bræðslumark og reyni hvað ég get að líða ekki út af, verð að koma þessari færslu inn á áður en ég gefst upp, ekki gott að hugsa heila hugsun í þessu hitaflæði. Raki og hiti, hættulegt combó.


Já ég sver það ekki frekar en Gunnar á Krossinum að það var algjör steik í dag sem og í gær. Samkvæmt miðlinum BBC, sem ekkert mark er takandi á fyrir utan veðurspár og íþróttarfréttir, þá var hér í dag 31 gráða og 29 í gær, rakinn fylgir síðan fast á eftir. Ég lá hér úti í garði í baði sólar og fór í smá pikk-hárgreiðslustofan-nikk í Danson Park í dag, very næsland. Samt dasaður í meira lagi eins og staðan er þessa stundina og get mig hvergi hrært án þess að límast fastur við gervileður og annað fögnuð innan veggja Seturs þess er ég bý í.


Nú og svo lauk öðru ári mínu í leiklistarnámi því sem ég er í hér í Landi Englanna, þar sem ekki þarf að halda upp á sjálfstæði því Bretar hafa alltaf verið sjálfstæðir. Þeir hafa alla tíð átt heiminn og þurfa því ekki á þjóðhátíðardegi að halda. Við fögnum sjálfstæði og þeirri baráttu sem við gengum í gegnum til að hljóta það en þeir sitja bara og klóra sér í tekexinu og vita ekki einu sinni hvað sjálfstæði er því þeir hafa aldrei þurft á því að halda. 17. júní markaði semsagt þau tímamót fyrir mig að ég lauk mínu öðru ári með því að smella fingri með honum Shakespeare og taka nokkra skala í leikriti hans The Tempest.

Sýningarnar hófust á miðvikudaginn og svo var ein á dag fimmtudag og föstudag. Ég hringdi í Braga Béskota til að fá hann til að koma og sjá Sjeikið, Ratlið og Rólið og hann var svo elskulegur og sætur að koma alla leið niðrí Sidcup til að kikka á kallinn. Sú sýningin var alveg fínasta fín en ég fékk aldeilis hreint í brækurnar þegar ég var kominn hálfa leið í gegnum sýninguna, búinn að vera á sviðinu í einni senu þegar ég fattaði baksviðs að ég var með Herra Gemsa í vasanum, kvikann og í góðu grilli. Fékk semsagt sjokkið góða þegar ég hugsaði hvað hefði gerst ef félaginn hefði farið að hringja í vasanum þegar ég var í senunni. "Nú verðu gert stutt hlé á sýningunni á meðan leikarinn svara sms-i". Það hefði verið meira en ekkert og þaðan af verra.

Ég dró Bragann með á pjööööbbinn eftir sýninguna og þar var gaman og gott að grilla í blíðu. Við fengum okkur deigaða pulsu með tjipsum sem sumir líktu við hrossagræju en ég gef ekkert út á það, skyndibiti sem fita er í.


Þessi helgi er þannig búin að vera frekar grilluð, dagslöng pöbbaseta tekin á föstudaginn eftir morgusjóið okkar og svo farið á Draum á Jónsmessunótt hjá hópi B og svo aftur á pöbbinn fram á nótt. Í gærkveldi var svo þriðja árs lokapartí í Eltham og allir sumarlegir fínir eftir smá verzlunarleiðangur í Bromley, hnokkar í stuttermaskyrtum og hnátur í stuttum pulsum með extra remolaði. Hlaut í bónus nýja gervigrasskó og buxur sérhannaðar til að tækla, mæti allsvakalegur í bekkinn hjá Melsteð eftir nokkra daga.


Læt þetta vera svona nokkuð gott í bili, mæti í skólann á morgun á briefing um þriðja árið svo crits og tutorial á þriðjudaginn. Frí eftir það fram á föstudag þegar verður ball og læti. Bið að heilsa og hafiði ha og tralla la.

Shakespeare in Jeans


Í dag er stór dagur. Valsmenn keppa við FH-inga í úrlsitaleik sumarsins í kvöld, Melsteð United á einnig leik í kvöld og svo er það hann Willi gamli sjeik it like polaroid picture í kvöld. Var að koma af fyrstu sýningunni sem hófst klukkan 11 í morgun en það var leikritið Makleg Málagjöld eða Measure for Measure með Sigurði Horribilis í broddi fylkingar. Ágætis sýnig þar sem allir stóðu sig með prýði. Ég hlakka til að sýna en við erum on í kveld klukkan 19. Við erum svo klukkan 15 á morgun og 11 á föstudaginn en þá er öðru árinu lokið formlega á 17. júní. Fyrsta árinu lauk líka í fyrra þennan sama dag, mjög svo viðeigandi.


Ég veit að ég hef ekki bloggað í óratíð og hef því meira og minna gleymt tækninni hvernig á að haga því en ég reyni bara eins og ég kjet. Ástæðan fyrir bloggþurðinni er einfaldlega að allt er búið að vera á fullu í undirbúningi sýningarinnar og ég er búinn að vera á skalla. Tólf tíma skóladagar og skóli á laugardögum er það sem ég hef lifað við núna upp á síðkastið. Ekki mikið svona fréttnæmt þannig og því hef ég verið slakur í tíðinni.


Sumarið er ekki komið til Englands en hann Terry landlord sagði að spár fyrir sumarið, sem eru vanalega júlí og ágúst fyrir, Breta væri alveg scorching og brennandi. Maður missir af þeirri bráðnun. Já hann Terry kallinn lét okkur fá nýjan ísskáp um daginn því okkar litli var jú allt of lítill. Þessi er stór og geðveikur. Við Siggi ákváðum að vera snjallir of hafa hann doldið kaldan því gott er hafa allt kalt í sumrinu sem er ekki komið. Stilltum því kvikindið á þriggja gráðu hita sem er frekar svona fríó en stóri klumpur verandi ísskápur ákvað að frysta allt sem inní honum sat þar á meðal spaggettíið mitt sem ég var að geyma og gúrkuna og tómatana mína. Erfitt var því að skera frosinn tómat í morgun og gúrkan heldur lin eftir slæma útreið. Ég hef nú stillt á sex gráðu hita en hann er búinn að bíta það í sig að vera svalur á því út af yfirvofandi sumri og því öllu. Það er einfaldlega ekki hægt að tjónka við sumum.


Sem sagt smá rigning í dag og er það vel því jörðin, og þá meina ég grasið sem maður vill spila fótbolta á, er eins og parket og hart svo mjög. Five-a-side football mótið nálgast sem er haldið árlega á lokadegi skólaársins ásamt ballinu og maður er svona heldur smeykur að fara spila á gamla gervigrasinu í Laugardal og rífa sig og tæta. Maður skundar væntanlega á ballið og tekur þar eins og eina skrúfu. Annars er öllu að ljúka og ég væntalega væntanlegur heim í olnbogafeitina og díselútblásturinn niðri á hafnarbakka því Samskip kallar á týndan son eftir margra ára fjarveru.


Ég kveð í bili en vona samt að allir séu glaðir og óska mér góðs gengis á sviðinu í kvöld því tungubrjótur er hann mikill fyrir mig hann Willi Sjeik. Svo segi ég áfram Valur og áfram Melsteð og áfram Shakespeare. Ble.

Júní has broken, like the first júní í í í í í í, Shakespeare has spoken, like the first twerp. Já já var að ljúka við Sjeikara ritgerð núna rétt í þessu, 3000 orð á samtals 5 tímum. Ekki slæmt það, bara mjög slæmt.


Mikið hefur gerst síðan ég blúggaði síðast og ég skal reyna vera hnitmiðaður og skorinnortur og glerharður. Helgin já helgin síðasta var löng, önnur í röðinni á stuttum tíma, bank holiday á ný. Við trúum á guð og höldum Hvítasunnu og Uppstigningadag hátíðlega. Þeir trúa á bankann og dýrka hann og dá á nokkrum mánudögum á ári. Bankakerfið hérna er samt ekkert til að dýrka, heldur ekki til að hrópa húrra fyrir.

Allavega á laugardaginn fór ég að sjá Shakespeare leikritið The Tempest, það sama og við erum að vinna í, í The Globe. Við vorum skikkuð til að fara vegna ritgerðar sem við áttum svo að vinna út frá þessari sýningu. Þetta var aldeilis frábær lífsreynsla að fara í þetta leikhús sem er búið að reysa í upprunalegri mynd gamla leihússins þar sem Sjeikinn og félagar sýndu allt sitt gallerí. Gaman að fara aftur í tímann og sjá og upplifa.

Aðeins þrír leikarar tóku þátt í þessari uppfærlsu sem er undirmannað með eindæmum því karakterar eru ögn fleiri en það. Þeir nutu svo hjálpar þriggja "dansara" sem hoppuðu um í þröngum gallabuxum og leðurjökkum. Ekki alveg að sinka inn í sjóið. Það sem ég svo fílaði best við sýninguna þessa var kórinn á svölunum sem samanstóð af svona sjö manns og einungis ein þeirra var kona. Fimbulbassi og barítón voru umkringdir kontratenórum og kaströtum. Æðisgengin tónlist og geðveikar raddir. Ég fíla. Ég fíla vel.


Sunnudagur og búið að redda miðum einhvernveginn á stórleik á Millenium Stadium í Cardiff í Wales. Siggi Samningamaður náði að bulla í einhverju liði að hér væru staddir hörðustu aðdáendur Preston North End Íslands og við kröfðumst miða. Þeir gripu í bullið og aðdáendaklúbburinn Preston Ice stofnaður. Pabbi Sigga kom um daginn og hafði undir örmum forláta Daewooooooo leigjanda og við brunuðum til Wales. Leikurinn við West Ham á mánudegi og við ætluðum að gista á leiðinni, smá road trip í gangi og svona.

Hjalti H Sigurðarfjaðrir þekkir mann og annan og hann húkkaði oss upp með gistingu í LaCock sem er nálægt Merksham en þar býr kunningi hans. Í LaCock var Harry Potter hálshöggvinn fyrir 5 öldum síðan og er búið að reysa klaustur á þeim stað en þar var fyrsta myndin um undradrenginn ógnarleiðinlega tekin upp. Gistum í sveitasælu í hæðum Englands en áður en við gátum gengið til rekkju varð kunninginn hann Tim að fara með okkur á pöbbinn. Tim þessi er rallybílstjóri og keyrði með okkur í á 3ja metra breiðum vegum LaCock héraðs á 160 km hraða í Subaru Imprezunni sinni. Þvílíkt sem þessi var glannalegur. Allavega pöbb/klúbbur í Melksham og við í grilli með Tim. Svo bændagisting, full english in the morning.


Wales var náð um hádegi næsta dag og Cardiff skartaði sínum fegurstu verksmiðjum og járnbrautarteinum okkur til heiðurs. Lögðum í vöruskemmu of tókum strætó á leikinn. Völlurinn var huge, 70 þúsund manns og hávaðinn eftir því. 1-0 fyrir West Ham og Preston Ice var lagður af á leiðinni heim í bílnum, stjórninni kom ekki saman eða var alveg sama, þannig varð að slíta samstarfi. Mér leiðist að sitja í bíl í marga klukkutíma og varð ég þ.a.l. sybbinn mjög. Ágætis ferð samt.


Eins og ég rakst á áðan þá skrifaði ég ritgerð á hundavaði sem ég á skila á morgun og við gerumst æ kræfari í æfingum á Tempest, skríður vonandi saman á endanum. Allavega ekkert að gerast þannig, kominn júní og menn klæðast enn fötum, engin hitabylgja komin ennþá. Það er líka bara eins gott þar sem ég er búinn til úr ull.


Seinna.........................sæl veriði.

Það er engin skömm í því að fá Óskarsverðlaun fyrir leik í aukahlutverki. Það er það sem ég stefni á, ég er aukaleikari.


Það er heitt í dag, mjög heitt. Þar sem ég rakaði allt hárið af kabyssunni í fyrradag fyrir hlutverkið mitt á ég það á hættu að brenna uppi á toppi. Ég verð því að ganga um úti með peysu á hausnum. Sigurvíman er svona í þann mund að svitna af manni í blíðunni, ég þarf ekkert að lýsa því með orðum hvernig þetta fór allt á miðvikudagskveldið. Bara gapandi undrun og hoppandi gleði. Ég semsagt sit uppi á bókasafni og bíð og bíð því það eru aðrir veigameiri stólpar í leikritinu og þeir þurfa lengri tíma en aðrir. Ég nota því tímann í að læra línurnar mínar og vera þá reddí þegar kallið kemur loks.


Samkvæmt einhverjum mæli og kortum er 24ra stiga hiti núna í London, ég las á korti í sjónpó í gær að það átti að negla í 26 stig. Mér er allavega gazalega heitt. Er það séríslenskt að kvarta ALLTAF yfir veðrinu?? Af hverju eru til 22 orð yfir snjó á Grænlandi?? Út af það er svo mikið af honum. Af hverju tala Íslendingar bara um verðið og ekkert annað?? Er það út af því það er svo mikið af því??? Og erum við einhverntíma ánægð með veðrið?? Ég held ekki. Annað hvort skítaveður eða allt allt of heitt.

Ég er til dæmis búinn að vera að segja að á sama tíma í fyrra, þegar við vorum í Checkov, var alveg rjómandi brakblíða. Upp á síðkastið hefur verið svona ekkert sérstakt veður. Núna kemur bunandi blíða og hvað gerir maður?? Fer upp á bókasafn og húkir þar og reynir að blogga frá sér það litla sem eftir er af heilasellunum því þær fóru næstum allar í rakstrinum. Þetta verð ég að gera því það er allt of heitt úti fyrir klaka í loðfeldi. Því það er það sem ég er. Fyrir utan að vera aukaleikari.


Ég er klaki í loðfeldi............í aukahlutverki.

Allt í lagi, allir að slaka á, í dag er dagurinn sem allir hafa beðið eftir, ég er ekki alveg að meika spennuna, verð að anda með nefinu og reyna að þrauka.

Ég tala náttúrulega um úrlitaleik Meistaradeildarinnar sem er í kvöld. Í tilefni af því mætti ég ekki í einni ekki tveimur heldur þremur Liverpool treyjum hverri ofan á annari. Á ég of mikið af treyjum?? Já kannski en stuðningurinn verður að vera í botni í dag þannig að ég fór í svarta, gula og rauða treyju. Nörd. Jæja ég er í gati núna, var búinn klukkan hálf eitt í gær því ég var ekkert inn, er inn í dag klukkan hálf fimm.


Um helgina var náttúrlega Jurassic Vísjón og partí í Setrinu. Ekki komu alveg jafn margir og búist var við en slatti samt af fólki. Hannes hinn hýri mætti fyrstur á svæðið og við félagar þrír(Sissi Spass fékk að koma með) fórum niður á HáGötu Wellings og versluðum svona restina af því sem þurfti í partíið. Operation Copra gekk 100% upp og nú er innkaupakarfa í garðinum okkar. Pundið mitt er ennþá fast í lásnum.

Bikarúrlitaleikurinn var náttúrlega fyrstur á horfið og TJ Hooker mætti fljótlega í hann. Grillið var orðið alveg heitt þegar síðasta vítaspyrnan var framin og Arsenal lyfti Ora baunum í dós og rammar en íslenskar pulsur á grillinum sungu eins og Gissur í Parma skinku. Ein norsk og ein íslensk komu svo og svo einn íslenskur leikstjórnarnemi og svo ein íslensk í viðbót. Fullt Setur af enn fyllra fólki. Stigagjöfin og staupin og allir út í garð að spúa olíu á kyndlana sem við keyptum. Fólk er náttúrulega alveg tryllt í partíum. Eitt pulsupartí á ári er það eina sem Setrið þolir, ekki meira.


Sunday bloody the next day og við Stubbur og Tryggur fórum til Bexleyheath á Pizza Hut aðeins til að finna hráar pizzur á diskunum fyrir framan okkur. Ætluðum að bæta okkur það upp með því að fara í bíó að sjá nýju Star Wars. Áttuðum okkur á því svona í miðri mynd að hráefnið í myndinni var eitthvað hálfhrátt eða kannski bara skemmt. Ekki góð mynd svo vægt sé tekið á merinni. Svo bara heim í sunnudagsheilun í kósýlegrólegheitum.


Á döfunni er svo að ekki fá ógeð á fólkinu sem ég er að vinna með, fara í The Globe og sjá Shakespeare og gera ritgerð um það sem fyrir augum ber og náttúrulega að fara heim og fá sér Kevin Bacon Borgara sem Sigurður Sómi sælkerkokkur ætlar að galdra upp úr pottum og pönnum og grilli. Ég reyni að fá ekki hjartattakk yfir leiknum en ég lofa Ingu.

Ok bæææææææææææææææææææææææææææææææææææææææææææææææ. Æ.

Þá féll sprengja og rústaði flestu sem varð á hennar leið. Ég er ekki að tala um Júróvísíón rassgatið sem fram fór í gær sem ég horfði ekki á í beinni á BBC 3, aðrir menn sáu um það.


Bomban sem ég tala um átti sér stað í skólanum hérna í morgun. Eftir að hafa beðið með að komast inn í æfingarrýmið í tvo daga bara til þess að fá að vinna í senunni minni eitt andartak og þar fram eftir götunum datt allt í rassgat í gær. Leikstjórinn veikur, kemur ekki aftur fyrr en á mánudag. Tveggja daga eirðarleysi, svo loksins inn á miðvikudag og gekk vel miðað við flókinn texta Villa Sjeiks og maður í góðu grilli. Svo fær leikstjórinn matareitrun eða að því er virtist. Við reyndum að æfa eitthvað lítið eitt í gær, tónlistina og fleira. Í morgun kom svo í ljós að hann Jeremy blessaður leikstjóri kemur ekki aftur til þess að leikstýra okkur og kalla þarf á utanaðkomandi leikstjóra og hann kemur til með að mæta á svæðið á mánudaginn. Algjör bomba og allir í sjokki.

Nú þurfa allir að leggjast á eitt til að láta þetta ganga, nú verður unnið fram eftir alla daga og örugglega á laugardögum líka. Við vorum komin á góðan stað eftir einungis tvo daga þar sem tónlistin spilaði veigamikla rullu og öllum leist mjög vel á hvað var í gangi. Svo þetta. Ekki aldeilis hreint uppbyggjandi fyrir ungt listafólk á uppleið. Þetta herðir bara skrápinn ef eitthvað er og við göngum því enn vasklegar og hraðar til verks. Samt doldið súrt.


Svo Júróvísíón. Sumir menn voru náttúrulega algjörlega súrir með beiskju á kantinum eftir að Íslandi hafði verið sópað ofan í ruslakistu evrópskrar tónmenningar ásamt aumum þjóðum á borð Makklevístan og Borubarðalandi. Algjört hneyksli las ég. Ég horfði ekki á þetta eins og ég sagði áðan því ég var í leikhúsi, London Season hafið hjá skólanum og maður verður að vera trúr. Ég bjóst náttúrulega aldrei að þetta blessaða "lag" myndi komast áfram því mér fannst ekki mikið í það spunnið né samið. Öngvu að síður verður hið árlega pulsupartí haldið í Setrinu í Welling, að þessu sinni í sambandi við Júróvísíón. Von er á mörgum Ísalöndum sem verða væntanlega með mikil læti og kemur þetta teiti til með að gefa Evróvíssjón partíi Stefáns og Helgu ekkert eftir.


Já hátt verður haft og er það allt í lagi því verið er að selja íbúðirnar sitt hvoru megin við Setrið. Hvað segir það um okkur? Hvað segir það um nágrannana?? Eiturlyf??? Ég kenni skólunum um. Eða Sigga.

Ég má til með að blogga smá í tilefni dagsins. Í dag er jú þjóðhátíðardagur hverra?? Jú jú mikið rétt, Normanna. Noregur fagnar 100 ára sjálfstæði í dag. Ojjjj bara.


Fyrsta vika fullra æfinga á Ofviðri Sjeikspírs hafin og maðurinn með litla hlutverkið hefur ekkert þurft að koma inn í senuvinnu. Ég er farinn að halda að mitt hlutverk sem tónlistarmaður í þessu verki sé stærra heldur hið eiginlega hlutverk mitt. Þá er ég að tala um að spila á diggerídúið, brjálað að gera í því. Vorum áðan í músíkalskri upphitun með leikstjóranum honum Jeremy en hann er yfirmaður actor/musician brautarinnar og mikill tónlistarmaður, spilar á 13 hljóðfæri, fyrir utan að hafa útskrifast úr RADA.

Allavega eru upphitanir okkar í músík- og rytmaformi og er það alveg frábærlega gaman, ég hefði ekki viljað missa af því að vinna með tónlistarleikurunum og þeirra höfuðsmanni, margt svo skemmtilegt sem þeir gera með svona rytma, söng og fleira. Sumir fara í gegnum alla skólagönguna án þess að vinna með þeim og gera skemmtilega músik-list sem er synd fyrir þá. Allavega þá leystist upphitunin í morgun upp í Caliban frenzy þar sem stelpan sem leikur hann veltist um á gólfinu til að finna einhvern flöt á skepnunni. Ég var náttúrulega sendur með hraði á diggerídúið. Ég er ekki að kvarta því mér finnst sú list að spila á rörið alveg glæsileg.


Ég er heldur svona slæmur þessa dagana því við strákarnir í fótboltaliðinu fórum til Blackheath til að spila fótbolta á harðasta velli í Evrópu og gerði það ekki góða hluti fyrir mig og minn auma hrygg. Verð að passa mig og jafna mig og hvíla mig og svo verður við að sjá til.


Ekkert meira í gangi þannig séð nema bara æfingar í bráð. Hann Russel á þriðja ári langar að komast í tölvuna mína og læt ég undan því hann var að fá hlutverk í hryllingsmynd með Töru Reid sem verður tekin upp í Rúmeníu síðar í þesum mánuði. Heyrðu nei hann fékk tölvu fyrir aftan mig, hann þarf ekki mína. Hann er aðal hönkið í skólanum og rúllaði þessari prufu fyrir þessa tilteknu mynd upp. Hún heitir Incupus, fylgist með.


Allavega meira ekki í bili. Blæ.